حس خوب

آسمان چه زیباست... نه سفید است و نه آبی... پر از ابرهای بهاری

دارد باران می آید

از همان رگبار های بهاری که زود می آید و زود هم می رود...

ندای بهار می دهد و قطرات زیبایش را روی سرمان می پاشد و می گذارم به حساب عیدیه آسمان 

می خورند به کف حیاط و گل های باغچه مان...

و من عاشق بوی خاک نم خورده ام...

چه قدر بهار در جانم ریشه کرده است امسال

90 را دوست دارم

همه چیز خوب و آرام است

تمام آن هایی که دوستشان دارم را دیده ام بوسیده ام و ساعت ها همجوارشان بوده ام در این سه روز آغازین 90

تمام آنهایی را هم که دوست نداشته ام به خوبی لذت دیدار آن هایی که دوستشان داشته ام؛بخشیده ام!!!

چه قدر خوب است این روزها

اما می دانم همین شادی ها و شور و مستانگی ها هم در گذر است

همین بوی نم خاک باران خورده که الان میهمان ریه هایم گشته است هم در گذر است

چه قدر عید امسال من با همیشه فرق دارد

می دانم که امسال آغاز یک دهه با شروع 90 است

خوشحالم

هر کس با همان روی مهربانش به من با مهر سلام می کند و هم کلامم می گردد...

با اینکه می دانم شخصیت اصلیه  خیلی هاشان همانی نیست که با من دارند اما با تمام وجودم نظاره کرده ام که:

از محبت خارها گل می شود

شاید هم شخصیت واقعیه آن ها همین محبت و سادگی و بی شیله پیلگی باشد

من که رفتارشان با خودم را خیلی دوست دارم

لبخند خستگی ناپذیر این روزهایم را هم خیلی دوست دارم...

خدای مهربانم !

به پاس نعمت خوش رویی ام هزاران بار شکر

بگذار عزیزانم دمی را در کنار من به شادمانی و آرامش سپری کنند...