پانزدهمین جمعه ی انتظار

سلام مرد ِ مردان ِ خدا

ذهنم طوفانی از کلمات بود که می خواست به پیشگاه تو بِوزد و برای تو رقص ِباد کند و گِرداگرد حضورِ نورانیه تو بچرخد

اما میانِ این همه ذراتِ کلام ، طوفانِ من انگار بوی دانش می داد....بوی علم .... بوی درس ...

بوی کنکور.... بوی .... همان بگویم علم زیباتر است

یادم هست روزها پیش که خسته ی این همه کتاب بودم برای کنکور، روزی جرقه ای بر تمامِ خستگی هایم اصابت کرد و همه چون نورافشانیه شور و امید و انگیزه ، تمامِ وجودِ مرا   تلاشِ مرا   خواندنِ مرا  ذره ذره ی روزهای مرا بَذرِ هدف پاشید و دیگر خسته نبودم از تمامِ تلاشم برای آزمونی که آینده ام در گرو آن رقم خورده بود....

یک باره دلم خواست درس بخوانم و موفق گردم و برای روزهایی که آمدی با افتخار سر بردارم و بگویم آقای خوبی ها .... سروَرِ سَرسَرای هستی .... من آمده ام تا برای شما برای پیروزیه شما با شمشیرِ علم و دانشی که آموخته ام به مبارزه تن دهم و بجنگم با هر آنچه ناآگاهی و نادانی ست که سرچشمه ی تمام ِ غفلت ها و بدبختیه جامعه ی گذشته و اکنون و آینده است...

پس تلاش کردم... خواندم و خواندم و خواندم! سه ماه وقت داشتم و یک عالمه درس

ولی با هدف خواندم... با هدفِ روزی که با افتخار جلوی تو سربلند کنم...و دلم می خواست در جهتی گام بردارم که برای تو برای مبارزه در رکابِ تو باشد...

و خود بهتر از همه می دانی که چقدر در پسِ هر مرحله اش گفتم یامهدی یامهدی یامهدی

گفتم خودت جهتم را مشخص نما خودت مرا به راهی هدایت کن که برای روزهای ظهورت آماده گردم...

چند وقتی بود فراموش کرده بودم هدفم را

سرگشته و غمین گشته بودم

یادت هست؟

و این روزها که دوباره مشامم بوی کنکور را استشمام می کند به یاد ِ عهد ِ قدیمیه میان ِ خودم و خودت افتاده ام و کاش و کاش و کاش زودتر یادم می افتاد...

واقعا چرا فراموش کرده بودم عهدم را؟!

چرا در بندِ این روزها پایم بسته شده بود؟!

مهدی جان روحِ تازه ای در جانم دمیده شده انگار  و دوباره به یادِ عهدم گام هایم را استوارتر از همیشه بر زمینِ دانش می نهم و به امیدِ روزی که خواهی آمد و من با افتخار در رکابِ بودنت قرار گیرم آقای دانایی ها

و با تمام ِ وجودم برای تمامِ آموزندگان ِ علم و دانش دعا می کنم خودت راهنمایشان باشی تا زمانی که آمدی بشود به تمام ِ آگاهیشان بالید و با افتخار بگویی یارانِ آگاه و دانای من...

و به خدای مهربانمان بگو که کمکشان کند تا بتوانند با عزمی راسخ در راه ِ خدمت به تو و تلاش برای پیروزیه علم بر جهالت قدم بگذارند و تو نیز به بودنشان مفتخر گردی آقای خوب و مهربانم

دوستت دارم آقای دانای من

اَللهُمَّ َعَجِّلْ لِوَلیِکَ الْفَرَج