بیست و پنجمین جمعه ی انتظار

سلام بر یگانه مُنجیِ روزهایِ ...!

مهدی جان!

نمی دانم با چه کلامی می شود این روزها را وصف کرد! روزهایی که مثل هم می گذرند اما آدم هایش مثل هم نمی گذرند!

اصلا خودت که شاهدی آقا جان...

هر روز خورشیدِ درخشان، از مشرق تا مغربْ زمین را دوری دایره ای می زند و شب جای خود را به ماه تابان می دهد و دوباره روزی دیگر و ... با این تکرار نه خورشید غنی تر میگردد و نه ماه فقیر تر! نه مِنّتی بر ماه است از محبتِ خورشید بر رخِ تابانش و نه ناسپاسیِ ماه ...

با گذرِ روزها نه فاصله ها به بی نهایت میل می کنند و نه مهرِ خورشید بر دیگر سیاراتِ هستی بیشتر خواهد شد...

راحت تر برایت بگویم: خورشید اهلِ پارتی بازی و محبت های به ظاهر کثیفِ دوستانه! نیست...

اما روی زمین انگار با هر طلوع و غروب، آدم ها مثل هم نمی گذرند... کسی ثروتمندتر می گردد و کسی فقیر تر... کسی شکمش هر روز برآمده تر از قبل می شود و کسی دیگر گوشتی بر بدن نخواهد داشت.... هر روز کسی بر ظالمیّتش می افزاید و کسی مظلوم تر از قبل، برای زیرگرفته شدن اشک و آه سر می دهد...

اصلا انگار چرخ و فلک دنیا خراب گشته آقا جان!!!

کسی می رود تا بینهایتْ اوج بگیرد و کسی تا قعرِ عمیق ترین درد های انسانی سقوط می کند...

کاش می آمدی ... آخر خدای مهربانمان در قبالِ تمامِ اعتراضاتمان به ما وعده ی آمدنِ تو را داده است... و کاش می آمدی تا در چارچوبِ عدالتِ زیبای خدایی ات، آدمیان به اندازه ی حقِ آدمیّـتشان، نفس بکشند...کاش می آمدی تا آنکه در اوج است از دایره ی اکسیژنِ عدالتت خارج گردد و در آن بالاها در بلندپروازی های نامردانه اش از بی اکسیژنی تا عُمقِ عمیق ترین چاله های زمینی سقوط کند و آنکه ناجوانمردانه در قعر بوده در چارچوبِ امامتت نفس بکشد...

کاش می آمدی تا چرخ و فلکِ دنیا درست می گشت.... تا همگان بالا و پایین را حس کنند و بدانند آن روز که در پایین ترین جای هستی قرارگرفته اند، بر خداییِ خدایمان و امامت و فروانرواییِ شما یگانه راهنمایانِ راهِ حق، شک نَورزند و بدانند روزی می رسد که آن ها در بالاترین جای چرخ و فلکِ هستی قرار خواهند گرفت ....

دعای ندبه را که می گشایم می گوید:

* اَیْنَ مُبیدُ الْعُتاةِ وَ الْمَرَدَةِ *

* کجاست آنکه مُتـُـکبّـرانِ سرکشِ عالم را هــلاک و نابــود می گرداند*

می دانی اوجِ نامری کجاست؟؟؟

اینکه دسته ی عظیمی دارند به زیر کشیده می شوند و فقط...

فقط

فقط

عده ی کمی تا بی نهایت میل می کند...

بینهایتِ پستی و نامردی و له کردنِ حقوقِ تمامِ آدمیانی که حقِّ نفس کشیدن دارند...

مهدی جان!

بیا که دیگر سرکشی ها دارد از اوج هم فراتر می رود...

اَللهُمَّ َعَجِّلْ لِوَلیِکَ الْفَرَج

چقدر دلم می سوزه از این همه فاصله...

سلااااااااااااااام به همه ی دوستای خوب و مهربونم

ببخشید بابت این چند روز که نبودم... از فردا دانشگاه ما شروع می شه و یه عالمه کار عقب مونده داشتم که باید انجام می دادم... این چند روزه یا دانشگاه بودم یا خرید یا مشغول تمیزکاری یا بنگاه های معاملاتی دنبال خونه می گشتیم... آخه قراره خاله ام بیاد محله ی ما
نمی دونم باید خوشحال باشم یا نه! چون عادت کرده بودم به دوری و دوستیِ اقوام و فامیل!

دعا کنین هم واسه این ترمم که برنامه ی خیلی سنگینی برمی دارم و هم واسه اینکه خاله اینا یه خونه انتخاب کنن و ما رها بشیم از این خیابون به اون خیابون و از این بنگاه به اون بنگاه رفتن ها

در اولین فرصت به همه ی خونه های قشنگتون سر می زنم... چای و شیرینی رو آماده کنین که به زودی خدمت می رسیم
شام و ناهارم دعوت کنین می مونیما