سی و ششمین جمعه ی انتظار

سلامی چو بوی خوش آشنایی...

آری.دیگر سلام هایم پُر از عطر خوش آشنایی ست

پُر از وعده های دیدار راس ساعت عشق سر کوچه های دلتنگی

پُر از بودنِ تو... پُر از دلنوشته های من برای تو ...

دیگر جمعه ها که می شود، ابتدای برنامه های آدینه ام، انتظارنامه ام را به دست قاصدکی مخصوص می گذارم تا به پیشگاه تو برساند مهدی جان!

ساده برایت بگویم: جمعه هایم خوشبو شده آقای خوبی ها...

پر از عطر خوش انتظار... و گاه عطرها چه تلخند آقا جان...همان ها که تو را مست مست عشق به معشوق سفر کرده می کنند...همان ها که تو را غرق می کنند در امید وصالی دور بر لبه ی صاف افق دریای شعف مهدی جان...

تو تلخ ترینْ عطر ِ شیرین ترینْ انتظاری مهدی جان...

گاه تلنگری شبیه امروز که مرا از این دنیای صفر و یک ها منع کرده بود، دیوار شیشه ای عادتم را به یکباره فرو می ریزد و حسی شبیه روز اول انتظار، برایم تداعی می گردد....به همان تازگی... به همان صداقت...به همان زلالی ... و جوانه می زند نهال امید در جانم...چرا که عادت، سرآغاز ویرانگی های کلبه ی احساس است مولای من...

کاش می آمدی مهدی جان...

روزهاست دعاهایم برآورده نمی شوند...

روزهاست گل ِ خواهش در گلدان ِ نیاز بی آب مانده است...

و خورشید... عجیــــــــب ناز می کند...

شاه نشین قصری در میان نیلوفران مرداب نمی شود. شاه نشین شدن ناز می خواهد آخر آقا جان!؟

اقتدار می خواهم

یاور می طلبم

فریادرس می جویم...

نه دلم نه پاهایم نه چشمانم بر این کره ی خاکی سِیر نمی کنند ... اما به امید آمدن تو هنوز بذر می پاشم...

برای مزرعه ی همسایه...برای کبوتران حرم حضرت عشق... برای تمام حریر صفتان دیباسرای هستی....

و نور می پاشم....نور می پاشم بر نیلوفران مرداب

بگذار بشکفد گلبرگ های انتظار

بگذار جوانه زند وصال

بگذار شرمسار گردد خورشید این دیار...

من نور می خواهم چرا که نور می پاشم

من بذر می خواهم چرا که بذر می پاشم

من عشق می خواهم چرا که عشق می پاشم

من امام می خواهم...

من راه راست می طلبم...

هم صدا می جویم....

من قداست به عاریت می گیرم...

من اگر منم، تو را می خواهم مهدی جان....

تو عزیز ِ عزیز ِ منی....

تو عزیز ِ خدایی مهدی جان

تو که باشی خورشید می شوم و می روم شب تار و تیره اش را رنگ نور می زنم...

تو که باشی دریا می شوم و می شویم هر آنچه رد پای زخم خورده ای از تخته سنگ های صخره های ساحل بی عدالتی است

تو که باشی باد می شوم و می روم بوسه می زنم بر لب های معطر خاتون راز و نیازهای شبانه

تو که بیایی سجاده می شوم... خاک پای فرشتگان روی زمین

تو که بیایی مرحم می شوم بر داغ خفته در دل شقایق های امید آدمیان

تو که بیایی دشت می شوم .... همواربرای مسافران همیشه در راه زندگی

تو که بیایی سایه می شوم... سایبان تمام گدازه های خروشان خورشید

تو که بیایی عصا می شوم ... چشمان ِدل ِسپیدی بر این سیاه سرای هستی

تو بیا...

بیا و ببین من هر چه تو بگویی می شوم...

آدم می شوم

بنده می شوم

غلام در خانه ات می شوم

تو بیا...

من فرشته می شوم

نور می شوم

من شور می شوم

من شبنم می شوم بر گلبرگ های پژمرده ی لبی داغدار وصال!

مهدی جان... امروز فقط بیا

من روی زمین، هیــــچم

بیــــــــا مگر آدم شوم

همان شوم که تو می خواهی...

اَللهُمَّ َعَجِّلْ لِوَلیِکَ الْفَرَج

رگبار۱:

دو روزه نتم قطع بوده! من مونده بودمُ جمعه ی انتظاری که می خواستم همین امروز منتشر بشه!

الان شاید بگم معجزه شد که کانکت بشم اشتباه نگفتم!

مهرناز حالمو میفهمه که الان دیگه تا آخر کنکورش نت نیست! ممنون آجی به خاطر کمک های امروزت ... هر چند اینجا رو دیگه نمیخونی

رگبار۲:

گل مریم نازم، تولدت مبارک

چه زود یک سال گذشت... انگار همین دیروز تولدت بود و سر کیک دعوا می کردیما

گل مریم دومین دوست نتی منه که همچنان هست...

بی نهایت دوستش دارم... خودشم امروز خوب خوب اینو فهمید