آرامش ِ پنهان

ღ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ღ

آرامش ِ پنهان

ღ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ღ

کرشمه

میان انبوه دل های تنگ گشته ی حضورش

می تابید

و دلم

سراسر شور

به استقبال گام های آهنگینش

می شتابید...

دست خودم نبود

دوستش داشتم!

صداقت، دست در دست نسیم

لابه لای گیسوان رنگ شب

عشق بازی می کرد

آسمان، سراپای زمین را

غرق بوسه هایی داغ

به خنکای باران می نمود

ماهیان سرگشته ی بی قرار

مست ِ

آغوش امن ِ

خروشان ترین موسیقی دریا بودند...

و نفس

لا به لای بلندترین قهقهه های طفل زیبای زندگی

چه بی پروا

چه مشتاقانه

و چه مستانه

چونان اسبی سرکش از شوق آمدنی رویایی می تاخت...

همه چیز خوب بود...

به ناگاه!

برخورد بی هوای چشمانی روبروی هم

و در این تنهایی بی انتها

گریختم از آتشی ویرانگر...

تو بگو زیباترین کرشمه ی اقاقی های ارغوانی رنگ

مگر من

چاره ای جز این گریختن داشتم؟!

فـرینـــاز پنج‌شنبه 31 فروردین 1391 ساعت 09:56

نظرات 54 + ارسال نظر

نازنین شنبه 2 اردیبهشت 1391 ساعت 22:32

میگم نازی تو این همه شعر از کجا میاری خانوم خانوما

چه قشنگ بودن

آجی منه دیگه

نازنین شنبه 2 اردیبهشت 1391 ساعت 22:38

خب من حسودیم شد میخوام یه شعر بذارم

امشب از آسمان دیده ی تو
روی شعرم ستاره می بارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه هایم جرقه می کارد

شعر دیوانه ی تب آلودم
شرمگین از شیار خواهش ها
پیکرش را دوباره می سوزد
عطش جاودان آتش ها

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست....

از سیاهی چرا حذر کردن
شب پر از قطره های الماس است
آن چه از شب به جا می ماند
عطر سکرآور گل یاس است

آه بگذار که گم شوم در تو
کس نیابد زمن نشانه ی من
روح سوزان آه مرطوبم
بوزد بر تن ترانه ی من

آه بگذار زین دریچه ی باز
خفته در پرنیان رویاها
با پر روشنی سفر گیرم
بگذرم از حصار دنیاها

دانی از زنده گی چه می خواهم؟
من تو، منم، تو، پای تا سر تو
زنده گی گر هزار باره بود
بار دیگر تو، بار دیگر تو

آن چه در من نهفته دریایی است
کی توان نهفتن ام باشد؟
با تو زین سهمگین توفانی
کاش یارای گفتن ام باشد

بس که لبریزم از تومی خواهم
چون غباری زخود فروریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه ی تو آویزم

آری آغاز دوست داشتن است
گر چه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

این از فروغ بود
خیلی دوسش دارم این شعرشو