بودنت حس دوباره ی زندگی ست

به یکباره در دلم هبوط می کنی

مثل باران بر قاچ دل کویر

و ناگهان بر جانم جاری می شوی

مثل امید در رگ حیات زندگی

تو در یک لحظه بر لبانم هویدا می شوی

مثل رویش گل های سرخ انارهای پاییزی

تو در من طنین ترنمی بارانی می شوی

مثل خوش الحان ترین پرنده ی شب های عاشقی 

تو تمام نیاز ِنازدانه های شهر رویا می شوی

مثل کرشمه های ارغوانی اقاقیای سر دیوار

تو کمال ناز ِنیاز پروانگان گرد شمع می شوی

مثل روشنای حیرت آور شب های مهتابی

تو لطافت بی انتهای گلبرگ های دشت شقایق می شوی

مثل عاشقانه ترین نوازش آرام دست ها بر سر لیلی

تو نم نم باران چشمان من می شوی

مثل آبی ترین آرامش حلول کرده بر لحظه های بندگی

تو چشمه ی جوشان احساس به خواب رفته ام می شوی

مثل بهار شدن زمین و زمان در لحظه ی یا مقلب القلوب و الابصار

تو در من هبوط می کنی

و به رنگ و بوی تمام احساسات خوب و زیبا می شوی

و من تو را

نه مثل هیچ کس

که مثل خودم

و به شیوه ی طنّازی ریحان های سبز حیات

   دوست دارم

   دوست دارم

   دوست دارم

مخاطبی به رنگ ارغوانی

رازی میان من و خدا

رگبار1:  متن بالا شعر نیست. دلنوشته ایه که دیشب رو با تمام دلتنگی های شیرینش برام خاطره کرد

رگبار2: کاش کسی بود و کمکم می کرد. مردّدم تو انتخاب هام. هم زندگی! هم تحصیلی! و برای من در حال حاضر این دو تا انتخابه که آینده م رو جهت می ده

چیکار کنم؟؟؟؟