خط ِ سرخ ِ یادها

هواللطیف...

از دست چین ِ لاله های شوق پنهانم

بصیرتی دیگر باید، تا نطفه ی حیاتم، به بار نشیند

به تبسم کوچه های پر خاطره نزدیکم

و قهوه ی تلخ زمان را، ناگزیر سر می کشم

پیچش زمان، انحنای سرنوشت، و شگفتی تقدیر

مرا از من به نه من رسانده!

کسی در گوشم زمزمه می کند:

این نه منم من، نه من منم من!

کجاست شور جوانی؟

شوق ِ شیدایی؟

شمیم ِ آشنایی؟

شکوه ِ چشم های متلاقی؟

اینجا به کویر رسیده!!!

کجاست شراره های شکوه ِ گل سرخ لبان ِ یک تو!

و کو تمام ِ صلابت و استواری و اعتماد ِ یک شانه ی یک او!

شاخه ها، برایم تداعی امنیت روزهای عاشقی اند

جوانه زده اند

و مرا به یاد مهربانی آفتاب می برند

مرا در امواج ِ روزهایی که می خندیدم غرق می کنند

و ممنوعه های آسمان را، در چشم های بی نورم می پاشند!!!

و چه زجرگاهیست آن زمان که توان مقابله نخواهی داشت

تنها باید بگذاری و بگذری

و هیچ گاه، هیچ اسمی، هیچ خاطره ای، هیچ یادی، هیچ کلامی، هیچ صدایی، هیچ عدد و رقمی تو را نلرزاند!

ممنوعه ها همیشه ممنوعه اند!! آن زمان که پای خداااا در میان است...

یادم باشد

زندگی جاریست...

باد می وزد

خورشید می تابد

رد ّ پای باران، برجا می ماند

دانه ها سر از خاک بیرون می آورند

و زمین

و زمینیان

و آسمان

و آسمانیان

چه تو باشی

چه نباشی

چه خوش باشی

چه نباشی

چه بد باشی

چه نباشی

چه عاشق باشی

و حتی چه عاشق نباشی

زندگی را زندگی می کنند

صبح را به دست شب می دهند

شب را تا صبح در آغوش می کشند

و زمین را با زمان می دوزند

شاید

برای جاماندگان

فرصت جبرانی دیگر باشد...

  

می گن هر چی برات سخته، سرت میاد

شاید دلیل امتحانات مشابه ولی سخت تری که می شم به همین خاطره

چقدر باید مراقب ِ دل ها بود

زمانی این رو می فهمی که دلت از دستت رفته باشه

و تو هزار بار هم که بخوای دلت رو پاک کنی، نمی تونی

یک وقت هایی، یه آدم هایی را باید دعا کرد!!!

از اون دعاها!!!

اما

کاش قلب ها اونقدر بزرگ بود

که می گذشت

تا خدا هم ازمون می گذشت

سعی می کنم بجای دعا! بگذرم

برای همیشه بگذرم

باید همه چی رو پاک کرد./