میم و هــ و ب و نون !!!

هواللطیف...

    با یک لبخند سر صحبت باز می شود...

- چقدر قیافت مظلومه... منم دعا کن... معلومه دلت پاکه عزیزم

- ممنون شما لطف دارین لبخند شما چقدر مهربونه:)

- :) ... پالتوت قشنگه... دادی دوختن یا خریدی؟

- خریدم قابلتونو نداره :)

- سلامت باشی، قشنگه مبارکت باشه. آخه خودم خیاطم. همین جا تو همین مجتمع سر کوچه می شینیم. مهتاب! خانم ابراهیمی خودمون استادمه! استاد خیاطیه ها! مامانم خیاط بود، از ده یازده سالگی می دوختم واسه مردم

- چقدر خوب! من هیچی از خیاطی بلد نیستم:دی تنها هنریه که یادش نگرفتم:دی

- مگه هنرمندی؟!!

- آره همه هنری که فکرشو بکنین از بچگی رفتم یادگرفتم الانم فقط تابلو می کشم و نقاشیمو ادامه دادم، پتینه و نقوش... هر کاری داشتین در خدمتم :)

- چه خوووووب! منم از وسایل ضایعاتی خیلی چیزا درست کردم! نمی دونی که! با کاغذ باطله چه کیفایی ساختم

الانم خیاطی بچگانه دوز کلاس گذاشتم و...

همینطور می گفت... فکر نمی کردم با یه جواب لبخند اینقدر بشه ایستاده حرف زد...

چقدر بعضی ها مهربونن

چقدر فکرشو نمی کنی اما وقتی سر صحبتت باهاشون باز می شه حس خوبی داری...

    از این نارنگی بندریا خریدم می رم بدم به دایی و خاله، شما اینجا چیکار می کنین؟

من تو فکر نارنگیا... بندری... بوی محشرش... طعمش...

اون یکی خاله یکی به من داد یکی مامانم و پیاده شدن، همون موقع می خورم با ذوق تمامم می خورم

مامان به خاله بگو واسه ما هم بگیره!

چه کاریه! زنگ بزن ببین از کجا گرفته خودمون بگیریم

من :|

خب دوس دارم خالم بگیره... هیچی نمی گم و طعم نارنگی توی دهنم هنوز حس خوبی بهم می ده

سلام، کجا این نارنگیا رو خریدی؟ فریناز دوست داره نارنگی بندری هوس افتاد، نه نمی خواد بیاری، نه نیاریا اونا واسه خودتن، نه هنوز نرسیدیم تو راهیم، خب آورد به باباش می گم بریم بگیریم!

نیم ساعت بعد سر نماز... دیگه یادم رفته عشقی که به نارنگی بندری دارم

صدای دزدگیر ماشین خاله ست... حدس می زدم بیاره! می شنااااسمش...

یکی دو دقه بعد خاله منو با همون چادر و مقنعه نماز محکم بغل می کنه و سرمو می بوسه می گه مگه من می تونستم بخوابم و تو نارنگی بندری دلت بخواد!

من:) ببخشید خاله خب من عاشق نارنگی بندری ام ولی اینا واسه خودتونه

نه خاله اینا رو اضافه خریده بودم واسه خودت:-*

خاله مهربونه

حس خوبی داری...

یه مهربونیایی هست فرقی نمی کنه از یک خانم غریبه سر کلاس باشه یا خالت... فرقی نمی کنه فقط با موج مهربونی چشما و لبخندی که نقش می بنده باشه یا با یک بغل کردن محکم و بوس از طرف کسی که سخته براش ابراز احساسات

مهم اینه که مهربونیه

می بینی... حس می کنی... در لحظه پر حس خوب می شی و حالت عوض می شه...

برعکسشم هست... مثلا با شوق یه جایی دعوت می شی و می بینی اون آدم دیگه آدم چند وقت و چند سال پیش نیست... چقدر غریبه... چقدر با حس دوگانه برمیگردی خونه و...

همین اتفاقای یهویی ین که می شه هنوزم بود... هنوزم دوام آورد... هنوزم وقتی بهمن ماه از راه می رسه یجور دیگه می شی... دلت می ریزه که بهمن اومد... هرچند ترس و هراس و ته تهش یه امید ناخودآگاه جای شوق و ذوق چند سال پیشتو می گیره اما بازم بهمنه... صد سال دیگه هم که من نباشم بهمن یجور دیگه قشنگه

بهمن یجوری خاصه... مثل آدم های بهمنی که خاصن... یجور عجیبی خاصن...

بهمن و بهمنیا رو دوست دارم... فرقی برام نمی کنه حالم چطور باشه... حتی حالم رو خوب و بد هم نمی کنه فقط بهمن رو دوست دارم...

ب و میم و نون رو دوست دارم و حتی دو تا چشم هــ رو...

مهربونی هم میم و هــ و ب و نون داره!!!

می دونی چیه؟

کلمه های بهمن و مهربون مشترکن

به بهمنی حاضره واسه کسی که مهربونیش از ته دل باشه هرکاری بکنه

و عجیب می فهمه! می فهمه از دله یا نه...

من دختری از تبار بهمنم

سعی می کنم مهربون باشم

اما مهربونی های خاصم سهم کسانیه که اهل دلن

دل

بهمن

مهربون

دختر

.......

پی نوشت :

چند روزی با خودم می گفتم 3 بهمن 3بهمن 3 بهمن...

می دونستم برام مهمه

یه اتفاقی افتاده

تا اینکه دیشب بین حرفامون یادم افتاد 3 بهمن تولد مادربزرگم بود...

شاید برای همینم بین هزار عکسی که بود این عکس بالا به دلم نشست...

مادربزرگم مهربون بود... از تبار بهمن... با حس ششمی قوی که اکثر بهمنی ها دارن...

اگه الان بود زندگی بی شک خیلی قشنگ تر می شد... خیلی خیلی خیلی...

دیشب و خواب مادربزرگم و دلی که شدید لرزید...

می شه با دلای پاکتون برای روح مادربزرگ سیّدم فاتحه ای بفرستید؟