کتابی که مریم بهم داد...

یه روز اومد و یه کتاب گذاشت توی دستامو گفت اینو بخونش تا بعدا بهت بگم چرا!!!... 

و چه قدر لذت بخشه وقتی معشوقت دلش می خواد برگ برگ کتابش پر بشه از برق نگاه های عاشقانت و اثر انگشتان لطیفت...  

اسم کتابش «جاناتان مرغ دریایی» بود از ریچارد باخ... 

بعدها که خوندمش گفت:ببین تو خود خود ‌جاناتانی...شخصیت اصلی داستان...!!!!!

این جمله ها از اون کتابه ،حتما بخونینش..... اونوقت این جمله ها را حس می کنین... 

۱- و این زیباست که رها از هر اندیشه ای در تاریکی به سوی نورهای ساحل پر بگشایی... 

۲- کسی که به اوج دانسته های خود می رسد نیازی به این قول و قرارها ندارد.این قول و قرارها تنها به درد کسانی می خورد که عادی بودن را می پذیرند... 

۳- ترس،ملال و خشم علل کوتاهی عمر است... 

۴- با طرد تو،به خودشان صدمه می زنند.روزی آنان این را می فهمند و آنچه را تو دیده ای،می بینند.آن ها را ببخش و کمکشان کن که بفهمند... 

۵- بدن،چیزی جز خود اندیشه نیست...به خاطر بسپار... 

۶- آنچه دیدگانت به تو می گویند باور نکن.همه ی آنچه که می توانی ببینی محدود است.با ادراک خویش بنگر و آنچه را که آموخته ای بشناس...  

۷- مبارزه برای آموختن را آغاز کن... 

۸- فراتر از دوست داشتن،به آنچه می بینی عشق بورز...همه را برای لحظه ای همان گونه که واقعا هستند ببین... 

۹- در راه عشق عمل کن... 

جاناتان شگفت زده بود ....  

             چرا دشوارترین کار در جهان این است که پرنده ای را متقاعد کنی آزاد است؟؟؟!!!