روزهایی که خونمون پر بود از خدا

بالاخره بعد از ۴۰ ساعت تاخیر اومدن..... 

 ساعت ۱۲ شب توی فرودگاه...یه باره مامانمو دیدم: 

مامااااااااااااااااااااااااااان   

حس کردم نور می داد.نمی دونم چرا ولی حس من بهم می گفت حواست باشه اون الان مثل یه بچه ست که تازه به دنیا اومده....پاک پاک 

آروم بغلش کنیا!!!تا با ناپاکی های تو آلوده نشه.... 

بابامو نشناختمآخه کچل شده بود!!!!بهش می گفتیم حاجی آقا کچله   

خیلی شلوغ بودیم.بیشتر از اون چیزی که تصورش را می کردم.حتی کسانی که وقت نکرده بودن باهاشون خداحافظی کنن هم اومده بودن!!! 

اون موقع بود که فهمیدم هنوزم خدا واسه ی خیلی ها مقدسه...حتی دلشون می خواد بیان و دقایقی در آغوش مهموناش آروم بگیرن... 

این چند روزه نمی دونم به چه دلیل ولی اصفهان تعطیل بود.و این برای من شیرین ترین و بهترین تعطیلی های عمرم بود.چون دیگه مجبور نبودم برم سر کلاس...  

این چند روزه حضور خدا را اطرافم خیلی حس می کنم

مراقبمه... 

تنهام نمی ذاره حتی یک لحظه... 

این هفته هم که حسابی سنگ تموم گذاشته عزیزترینم... 

یه نیروی عجیبی بهم داده که بتونم کمک کنم....  

و یه چیزای دیگه که بهتره بین من و خدا جونم یه راز بمونه..... 

خدا جونم همه اومدن ...کمک هم کردن...ولی هیچ کس مثل تو نبود 

تو ،ازقبل از اولش بودی و می دونم که تا بعد از آخرشم با من خواهی بود.... 

خدا جونم این روزا خونمون پره از خدا...پره از تو   بهترینم.... 

از پیشم نرو....تو می دونی که اینجا چه خبره....پس تنهام نذار.... 

تو می دونی که تازه الان کارهای من شروع می شه... 

خدایا درسامو چیکار کنم؟؟؟باهام باش...الان بیشتر از همیشه بهت نیاز دارم 

                                    من به اعتماد به تو ایمان دارم خدای عزیزم ....  

 بفرمایین شیرینی...