یه شب عجیب!!!

امشب چه قدر عجیبه...

چه قدر آسمون سیاهه...

خیره شدم بهش تا شاید ستاره ی چشمک زنمو پیدا کنم...

ولی انگار امشب سیاه تر از این حرفاست!!

تلاطم سپید درونم،با آرامش سیاه امشب،جور در نمیاد...!!!

نشستم توی سکوت...ولی از درون داره یه کسی فریاد میزنه ... چه خبره؟!

در اتاقمو می بندم تا کسی از فریاد درون من بیدار نشه...اون قدر بلنده که حس می کنم دنیا را پُر کرده الان ... تو هم می شنوی؟؟!!!

به سیاهی ها خیره می شم...اونقدر که خودمو توی آسمون حس می کنم...

واااااااااای دوباره پرواز...

این آرامش سیاهو دوست دارم

این یک رنگی را دوست دارم

این سکوت مطلق را دوست دارم

یواش یواش میام پایین تا برسم توی اتاقم...

دوباره خیره می شم به آسمون ...

الان اونجا بودم...اونجا هم مثل اینجا یک دست بود ... سیاه ِسیاه

این یک دستی را دوست دارم

فریاد درونم داره آروم می شه ... چه قدر خوبه این آرامش...

شاید امشب آسمون بالای سرم ستاره نداشت....

ولی این سیاهی مقدس،این سکوت محض،تمام روح و روانمو به آرامش رسوند

چه شب عجیبی بود امشب...!!!