*پرهای ابریشمین تو*

گفتم بال های من ظریف است

گفتی نگران نباش 

بال هایم را برایت می گسترانم 

و دلم گرم گشت به گرمای پرهای لطیفت 

خیز گرفتم 

بال هایم را بازکردم 

و اولین پروازم را به امید بال های تو 

آغاز کردم 

نفهمیدم چه شد !!!

اما بالهایت  

چه زیبا برایم فرشته ی نجات گشتند 

و دوباره پرواز کردم 

و سه باره 

و... 

هنوز به قوی ِلطافت ِپرهایت نیازداشتم   

و گفته بودی که هستی 

تا آآآآآآآآآآآخر با من می مانی 

تا پرواز در وجودم عجین گردد  

این بار با تمام وجود 

آغوشم را برای آسمان باز کردم  

و می دیدم تو را 

که برایم بال بال می کردی 

در اوج مستانگی هایم 

در فراز و فرود زیبایی هایم در آسمان 

که برای تو بود  

تا ثمره ی تلاش های بی وقفه ات را نظاره کنی 

دیدم بال هایت گسترده شده اند !

نه در آسمان 

که در زمین!! 

وکبوتری داشت آفتاب ِنوازش می گرفت از.... 

از بال هایی که زمانی قسم خورده بودند 

نرمی شان را فقط برای من ارزانی کنند !!!

حالا 

فقط 

برای ابریشمین گشتن ِلطافت ِپرهای زیبایت 

دستانم را تا ابرها بالا می برم!

مبارکش باد...