بوی بــهار...بوی خــدا

دارم به تو فکر می کنم!

اصلا انگار همیشه حس حضور تو به سراپای وجودم آرامشی عمیق می دهد.

چه قدر دوستت دارم و گاهی خودم از این همه اشتیاق برای بوییدن تو به خودم می بالم

ابرها دارند آخرین تلاش هایشان را می کنند تا یادم بماند هنوز زمستان است!اما دل هامان را که می دانی بوی بـهــار گرفته است...

چه قدر باران را دوست دارم.زمستان را هم دوست دارم.بهار را هم دوست دارم

انگار ابر و باد و مه و خورشید و فلک را برای دوست داشتن ِمن، آفریده ای...

چه زیباست و تو همیشه در زیبایی ها جلوه می کنی مهربان بی منتهایم!

حالا باغچه ی کوچک حیاطمان هم پر از گل شده...درست مثل تو...

می روم می نشینم کنار گل ها

انگار گلبرگ هاشان چون آیینه ، رخ زیبای تو را مجسم کرده اند...

باران می بارد...گاه تند  گاه نم نم 

باران هم بی قرارت گشته است

می نشیند روی گلبرگ های گل های شب بو و بنفشه

و من به اوج لذت و شادمانی می رسم از بارانی شدن سیمای مهربانت روی گلبرگ ها...

چه قدر خوبی

چه قدرلطیـفی

چه قدرمهربانی

چه قدر زیبـــایی

چه قدر خوشبویی

بوی باران می دهی

بوی عشق

بوی آرامش

بوی زنـدگـی

بوی بـــهـــار

اما برای من

تو

فقط

بوی خـــودت را می دهی

بوی خـــدا