مشهد

خیلی وقته دلم می خواد برم مشهد

پارسال عید رفتیم اما به قصد سیاحت نه زیارت!بیشترشم که شمال بودیم...

الان دارم می رم به قصد زیارت...

خیلی خوبه منم چند روزی  از این دنیای مجازی کاملا دور می شم.

خوشحالم که دارم می رم سفر اما با شرایط مامانم که هنوز خوب نشده کمی نگرانم.امیدوارم واسش مشکلی پیش نیاد...

خوشحالم که ۸۹ واسه همیشه رفت.می دونم خیلی روزهامو از دست دادم.خیلی ضربه خوردم.چنان افتادم که فکر کردم دیگه نمی تونم بلند شم اما وقتی بلند شدم دیدم گاهی می شه بدون خیلی ها زندگی کرد...

درسته الان که خاطرات پارسال این موقع رو می خونم درکشون نمی کنم دیگه

درسته که نعمت عشق از من گرفته شد

درسته که دیگه تب و تاب و انگیزه های مختص یک نفر خلاص شده برام!

درسته که بهترین دوستم که خیلی دوستش داشتم رفت یه جای خیلی دور...

و خیلی اتفاقای دیگه که همشون با رفتن 89 واسه من شدن خاطره ...

اما دیگه دلم نمی خواد فعلا واسم اتفاق بیوفته!!

زدم به بیخیالی و یک ماهی هست که خودم هم آروم شدم دوباره...

دوستایی که از اولین روزها با من بودن می دونن من چه حالی داشتم و چی بودم و چی شدم...

می دونن تازه یک ماهیه  سرحال شدم و دوباره برگشتم به زندگیه عادیم...

خیلی سخت بود

هم مریم رفت

هم اونی که قرار بود تا آخر دنیا باهام باشه....

به حرمتش هیچ وقت اسمشو نیووردم اما اون حرمت منو شکست و ...

الان دیگه گریه ام نمی گیره از نوشتن درباره ی اونا...

خوشحالم که خدا کمکم کرد و دوباره شدم همون فریناز...

اونا و اون روزا واسه من شدن خاطره...

خاطراتی تلخ!!!

خاطراتی که درشون رو بستم و گذاشتم یه گوشه تا عبرتی بشه واسه بعد های خودم و دیگه حالا حالا ها قفل قلبمو باز نمی کنم...

دلم می خواد اگه من زمانی واسه آدم ها خاطره شدم خاطره ی خوبی باشم

نمی دونم تا چه حد تونستم موفق باشم اما هنوزم در جهت بهتر شدنم تلاش می کنم...

رگبارآرامشم اون قدر حرفای منو تو دلش جا داد تا به آرامشم رسوند.

امسال خیلی کار دارم....تمام اون ۶ ماه آخر پارسالو باید جبران کنم....

همین حس خوب و این مشهد اول سال واقعا واسه من بهترین عیدی از جانب خدای مهربونم بود...

به یاد همتون هستم و براتون دعا می کنم...

واسه آقا محسن هم دعا کنین...بعد از یه تصادف رفته تو کما...امیدوارم برگرده به زندگیش و سال خوبی رو آغاز کنه

حلالمون کنین...

تا جمعه که برگردم خدمتتون