به قرآنم پناه بردم...به خدای مهربونم

دیشب شب عجیبی بود برام! اون از سر سجاده و حالی که بهم دست داد! و بعد که خوابیدم و از خدا خواستم راهو نشونم بده! روزای آسونی نیستن این روزا واسه من!شاید اصلا نمی فهمم کی درسامو می خونم و امتحانامو میدم! مثل خوابه برام ولی هر لحظه منتظر یه کابوسم که وعده داده شده بهم! که انگار ....

و دیشب و دوباره خوابی که باید میدیدم و ندیدم و خدای مهربونم با ندیدن اون خواب، جواب منو داد!و خواب شب قبلش که ادامه ی خواب اسفند ماهم بود و دلم نمی خواد دیگه اینجا بنویسمش! وامروز که از صبح پُر بودم از نبودنی که وقتی هم بود اشتباه کردم تن دادم بهش!

دیشب دیدم چه قدر فاصله گرفتم از اون چیزی که باید باشم و قبلا بودم!انگار توی این راه یه دفه چشم و گوشت بسته می شه ....دیگه نمی خوام بیشتر بگم!مهم اینه که دیشب باعث شد من دوباره از خدا بخوام دوباره اون قدرت با خودش بودنو بهم بده

دیگه چشمام طاقت این همه اشکو ندارن!اشکایی که برای سردرگمیه عجیبی سرازیرن...اشکایی که چند وقتی بود دیگه باچشمام غریبه شده بودن!

بین اشکام با قلبی که داره ذره ذره تلاششو میکنه واسه پاک موندن، استخاره کردم!واسه اونی که چند وقتیه مهمون دلم شده!واسه خودم واسه خدام....

و موندم از این آیه که اومد و تفسیرش که الان حس میکنم خدا با تک تک سلولای وجودم حرف میزنه

آیه ی ۲۲ سوره ی اسراء:

*در جنب خداوند ،خدایی دیگر قائل مشو ، که نکوهیده و بی یارو و یاور مینشینی*

وقتی یه آیه از قرآن خدای مهربونم اینقدر تمام تن منو به یه دفه میلرزونه و به خودم میاره ،چطوری میتونم خدایی غیر از اون قائل بشم؟!

به یه سکوت عمیق نیاز دارم!شاید باید کمی دور بشم از این روزها    از مهمونم   از کسی که هرچند عزیز باشه هیچ وقت نمی تونه به جایگاه خدا تو قلبم برسه!

و این روزا توی این ماه عزیز می خوام بیشتر به خدای خودم برسم!

دارن اذان میگن...

خدایا تک تک ثانیه های زندگیم داری باهام حرف میزنی و من غافلم ازت!؟

فقط منو ببخش و دوباره بذار بشم همون فرینازی که پاکی و صداقت قلبشو دوست داشتم...

به سکوتی عمیق نیاز دارم فارغ از این دنیای مجازی

شاید یک روز شاید دو روز شاید سه روز....

تا هضم کنم آیه ای رو که برام اومده و هنوز داره تنم میلرزه از این همه کوبِش!!

واسه بابای دوستم فاتحه بدین لطفا

پدرش ماه خوبی رفت پیش خدا