بانو و طوقی!

+  رسیدیم به آتش

نه پری ماند و نه شاهی

شاهزاده را دیگر ببخش بانو

-  مگر بر بخشش ِمن است طوقی؟!

+  آری و رهایِش ِتو!

-  رهایش من؟ رهاتر از این؟!!!

+  آری تا دورهای بودن

تا جایی که تا نداشته باشد تا بی تا ها

-  ولی من نمی توانم بیش از این!

ببین دستانم را هنوز میلرزند

ببین قلبم هنوز می گرید!

ببین چشمه ی اشک هایم را!!!

+  لرزش برای تو نیست!

گریه نه تو راست بانو !

قوی باش

محکم

دریااااا

- دریا باشم, ماهی ها را چه کنم؟

دل ِ من در بند ِخورشید است!

تبخیر می شوم طوقی!!

+  گفتم که خورشید را رها کن!

می سوزاندت بانو

میلرزاندت بانو

رهایش کن

دریایی باش برای ماهی ها نه برای آسمان بانو!

آسمان خود گدای تو می شود بانوی دریایی...

-  .....

می ترسم طوقی!

+  تو بر ایمانت بر احساست مومن باش

از چه می ترسی بانو!؟

از من ؟از او ؟ از نبودنش؟ از بودنش؟ از دریا ؟!

از خورشید؟!

از چه ؟!

-  ..... 

   ........

+ چرا سکوت اختیار کرده ای بانو ؟

حرف بزن !

از چه می ترسی؟؟

-  از رها کردن ها می ترسم...

از اینکه کفتر جلدی نباشد و پر بکشد تا ... تا بی تا ها!!!

+ کفتر جلدیه تو نباشد بودن در بند ِالانش هم

لطفی ندارد بانو!

پس رهایش کن...

خورشید دریا را تبخیر میکند بانو

رهایش کن

-  می گویی رهایش کنم؟؟؟

تا کجا؟ تایی بگذار بر من طوقی

+  تا جایی که دیگر قلبت نلرزد از بودنش!

تا ضد لرزه کردن احساساتت...

تا عادت گشتن ِ دوست داشتن ها!

-  و من فرو می ریزم نه در بیرون که از درون  طوقی!!!

+  و تو می شوی دریا .... فرو ریختگی ها را حل می کنی

در خود...تو درونت را در درونت حل میکنی بانوی دریایی

-  سخت است طوقی

چرا من؟چرا قلب من؟ چرا اصلا خود من؟!

+  چون تو قرار است بهترین باشی

-  آینده چه می شود طوقی؟

من سنگ می شوم دیگر...

احساسی نمی ماند اینجا درون قلبم!

و تباهیه قداست ِدوست داشتن ها

+  .......

    ..........

-  حالا تو سکوت می کنی طوقی؟

+  برو بنشین کنار آب...

مگر دریا به کفـــَش است که پر از سنگ است؟

همه ظاهر دریا را می بینیم!

زلال  آرام  پاک آبی

-  ته ِدریا که دیگر دریا نیست! زمین است

اما  

من یعنی قلبم

قلبم یعنی من

می فهمی طوقی؟

قلبم سنگ شود من سنگ می شوم!!!

+  .....

پس استثنـــــایش کن بانو!

اولین و آخرینی که کلامش تو را نلرزاند!

-  حلال و حرامش چه؟ گناه و ثوابش؟

تا کجا؟

+  دریا آب است و دنیا دنیا پاکی

غیر از این است بانو!؟

-  نـــه!

+ دریا باش بانو

دریا باش تا ناپاکی ها هم در تو حل گردد

خوب بودن و خوب ماندن تاوان سختی دارد بانو

و تو که می خواهی بهتریــــــن باشی

....

- چرا این حس ِخوب ِحالا را همیشه ندارم طوقی؟

چرا دوباره قاشق از دستم می افتد و دست ِقلبم میلرزد؟

+  تو بانویی حق بده بر خودت

لطیفی بانو

ظریفی

چون گلبرگ ِگل های زیبای رُز

 حق بده بر خودت بانو جان!

-  من و این لطافت توان ِ دریا شدن را داریم؟

+ و خدایی که در این نزدیکی است

.....

-  نمی شکنم طوقی؟

طوقی تقدّسش عادت نشود!

+  گفتم که استثنـــا ...

فکر کن او استثناست!

-  طوقی...

اما...

+  بهانه بی بهانه بانو! می خواهی بهترین باشی یا نه؟

- بله می خواهم

+  پس بر امر خدای مهربانت سر تعظیم فرود آر

خوب و بد دست اوست

راه سخت است

دشوار

و از دورن میلرزی  روزها  ساعت ها  ثانیه ها

اما

تو می توانی بانو...

تو خدایی داری که در این نزدیکی ست

-  طوقی بر من ببخش اگر دوباره بی قرار خواهم گشت روزها بعد!

بگذار آرام آرام نلرزم دیگر... یکباره که نمی شود طوقی!

+  تو می توانی

آرام گیر آرام ِآرام بانو

تو خود رگباری از آرامشی

می توانی

هر روز آرام ِ آرام ترشو تا دیگری روزی رسد

که نلــــــرزی

-  خداوندا

بر شانه های لطیفم

بر جسم نحیفم

بر قلب ظریفم

ضد لرزه ای از عشق خودت بپاش

که راه سخت است و

همراه سخت تر...

+  بانو دریا در گرو ِخورشید است و خورشید در گرو ِدریا!

اما رها از هم

درکش کن بانو

بفهم

-  و اگر یکی نباشد دیگری نخواهد بود

می فهمم

کاش قدرت ِهضمش را داشته باشم طوقی

+ حرف آخرم

بانو جان

یادت باشد

تو می توانی 

تو بهترین خواهی شد 

و خدایی که در این نزدیکی ست...

........

......

...

رگبار۱:دلیل نوشتن های پی در پی امروز من رها کردن عزیزیه که باید رها بشه از زندگیم...

اونقدر می نویسم تا آروووم بشم

باید بتونم

باید بتونم رها کنم

باید بتونم دریا بشم

بانوی دریایی