هنوز...

راستش را بخواهی هنوز به تو فکر می کنم

هنوز به اسم تو که می رسم بی اختیار، لحظاتی به احترامِ نبودنت،‌ سکوتـــــ می کنم...

هنوز بی محابا برای تو می گویم، برای تو می خوانم، برای تو قلمــــ می زنم

هنوز در دیدهای یواشکیـــ ام تو را با آن ها به قیاس می گذارم و تو... آری دوباره تو بر تک تک تارهای سیاهشان یکــ نفس می درخشی...

هنوز دلم برای آبتنی در دریایم تنگ می شود... تنگِ تنگــــ

هنوز روزها در سکوتی سختـــــ ، یکّه شناگرِ دریای فروخفته ام می شوم و با هر موج،‌سراغی از تو می گیرم..

هنوز نامت را چه خـــوبـــــ می شناسند اطلسی ها...

هنوز به احترامت شیپورزنانــــ تا عمق آسمان را کر می کنند از بوی دلــــ انگیزشان

هنوز دلم برایت بی اندازه تنگــــ می شود....باورش سختـــــ است اما هنوز در درکِ من، حجمِ تلخ نبودنت جای نمی گیرد...

هنوز سردی شبـــ هایم را با یاد تو استوایی می کنم...

هنوز دلم الفبای نامِ تو را اول از الفـــ و بـــ و پـــ جای می دهد

هنوز چای خاطراتمــ را با قند یادِ تو بر جانم سرریز می کنم...

و هنوز... آری هنوز چون نخستین روز شکفتن قلبــــ کوچکم، ناباورانه دوستــت دارم...

مگر می شود به تو فکر نکرد! اصلا مگر می شود تو، نباشی؟؟؟

باور کن

هنـــوز

درهـــر نفســم

یادِ تو را استشمــام می کنم