سی و پنجمین جمعه ی انتظار

سلام

سلامی استوار و مقاوم و سخت در برابر این روزهای پُر از کارزار و جنگِ نرم!

از کجایش برایت بگویم که تو زودتر بیایی را نمی دانم...

اصلا نمی دانم از کجا شروع کردن، مُـد است!

آخر این روزها هر کاری بکنی می گویند ببین ،مُـد چیست!

مُـدی که نه در این سرا و نه بر اساس دین توست که بر پایه ی حکومتی ست که ادعای چشمی جهان بین دارد. دیگر نه می شود در جبهه ی مُدی ها باشی و نه می شود در جبهه ی آنان که دم از اخلاص می زدند باقی بمانی...

اخلاص ها و اخـ ـلاص گرایان، «ـتــ» دار گشته اند آقا جان! و می گویند مُد شده است!

و دیگر نمی شود به ا ـمینان ِ مردم، «ط»افزود...!

می گویند مُد شده این روزها هر کس سفرهای آن طرف آبی برود و زودتر از آن هر آنچه برای خودش بوده و خصوصاً، *نبوده است* را بدرقه کرده باشد!

می روی شلواری بخری تا سرمای این روزها به حسرت سیلی به پاهایت بنشیند اما شلوارها همه پاره پاره است! می گویند مُد شده است پاهایت نگین ِ لی بودنش گردد!

و کسی چه می داند خنجر بر دین و ایمانِ خدایی او زده اند نه بر شلواری که بر پایش می نشیند!

می روی شالی بخری تا ماهی های جورواجور در آبشار موهایت شیرجه نروند! آنوقت می بینی یا تور است یا تا فرق سرت بیشتر پیش نمی رود یا جای مخصوصی دارد که از فرق سرت تا پایین قرار گیرد! دلیلش را می خواهی، می گویند مُـد شده است! مُـد شده طرحی از شال را موهایت رقم زند!!!

هر روز در جایی خبری تازه می رسد که دوباره به حریم مقدسی، تجاوزی بی شرمانه رخ داده است! حتی به دخترکی معصوم،‌در سرشماری ها هم رحم نمی کنند و به اجبار فاجعه ای رخ می دهد شبیه آنچه در باغی بود و ....و هر روز و هر هفته از این جور خبرها هست مهدی جان!

راننده ی تاکسی می گفت شنیدن این خبرها هم انگار مُــد شده است!!!

به هر سو می نگرم یا دست بر هر چه می گذارم همه حکایت از رخنه ی نرمی دارد به نام رخنه ی نرم چشمی جهان بین! و خود جنگی ست سخت با رخنه ی نرم بر اعتقادات ایمان گرایان این روزگار...

مُد در جای جای زندگی مان رخنه کرده انگار! مُدی که مبدّعانش همان هایی هستند که شیطان رجیم را غیر رجیم می دانند!!!

و چرا تو هنوز ساکتی مهدی جان؟!!!!

چرا نمی آیی؟؟!!!

مگر این همه نادانی و ناآگاهی را نمی بینی؟ مگر این همه نفس های تنگ شده در خلال ِنرمْ خفه کردن ِایمان ها را نمی بینی؟ پس کِی رسیدنِ تو مُد می شود؟! پس چه وقت،‌برای تو گفتن و از تو نوشتن و العجل العجل گفتن برای تو مُد می شود؟!

آنان غیر دین را دین جلوه می دهند و راه زندگی!

اینان دین را به صلّابه می کشند و متنفر از راه اصلی زندگی!

دلم همان اجرای دینی حقیقی را می خواهد که مجری اش دیگر جز تو، آقای مهربانی ها،‌کسی نمی تواند باشد...

دینی که خدایی ست و خدایی ها، باید راه و رسمش را بر تمام لحظات زندگانی مان گردافشانی کنند... تا همه در صراطی جای گیریم که صراط مستقیم است... و می رسد به خدایمان... به یکتای بی همتایمان... یگانه معبود هستی...

دوباره ندبه ای ست و دوباره فریادهای عاجزانه ی قلب های پاره پاره ی ما مهدی جان!

.¤*اَیْنَ هادِمُ اَبْنِیَةِ الشِّرکِ وَ النِّفاقِ*¤.

*¤. کجاست آنکه بناها و سازمان های شرک و نفاق را ویران کند .¤*

به امید روزی که آمدنِ تو نیــــز مُـــــــــد گردد مهدی جان...

اَللهُمَّ َعَجِّلْ لِوَلیِکَ الْفَرَج

رگبار۱:

دیشب تولد مامانِ آجی مهرناز  بود

جای همگی دوستان خالی

خیلی خوش گذشت... گلی دیشب تو خوابم می رقصیدم

رگبار۲: اینم لینک تولد پارسال خودم و شروع تولد های وبلاگی بدین شدت

نگین جون اینو مخصوص تو گذاشتیم که بدونی دالـ ـتـ ـونــا چه شخصیت های پایه ای هستن

و اینک لوووووکی لووووووک