پنجمین عطش

آسمانِ امامتت زمینْ سرای مرا احاطه کرده حسین جان...

چشمانم دوخته بر خاک

دلم اما پر می زند تا دل افلاک

تا بیکرانِ دیدن ها

تا چشم را توان تماشاست

تا گام،مُهر می زند بر زمین سرد

تا آن سوی مرزهای انسان

آسمانِ تو پهن گشته بر تمام زمین ِ من

گم کرده راهی را

می درخشی

در پس ستاره ای قطبی

ته مانده چاهی را

می باری

تا قعر ِ ژرفـــای آگاهی

درمانده آهی را

برق شوری

در دلش

یکـــریز می ریزی

دل سیاهی را

می درخشی

تا شود نور سپید صبح

....

...

..

تو آسمان این زمین سرد و مغروری

تو در ورای هرچه هست و نیست،مستوری

تو نور راه این شب تاریک و بی یاور

تو بر کویـــــر قلــــــب من یکــــــریز می باری

رگبار۱: وقتی عشق باشه...وقتی نذر دل باشه...حتی آدمو می تونه بکشونه کافی نت!!

رگبار۲: کی باورش می شه من دارم شعر میگم!!! خودم که اصلا باورم نمیشه

رگبار۳: امشب خونمون هیئته...جای همگی خالی...

راستی شامم میدنا