بال بگشا تا افق،خواهی که زیست

گفــت دنیـــا چـــارچوبی بیـــش نیست

بال بگشا تا افق،خواهی که زیست

گفـــت تـیــغِ تیـــز بـر بــــالت مـــزن

زانکه آن یارِحقیقی، نیست نیست

آن گذشت و رفـــت تا طوفانِ مهـــر!

بر تمامِ دوستی ها گفت چیست؟!

خطِ بطــلان زد به روی هر چه بود

و نمی دانست بارانی گریست...

گفـــت پرگــاری و سوزن بر زبان

خط بکش تا بینهایت،راه نیست

در خیالش آنچه اینجا بود و هست

جز یه دنیـای مجازی بیش نیست!

جز همان بلبل که خوش قلب است و پاک

انتخابی را ندیدم زو که بیست! (زو= از او)

ای پرنـــده بــــال بگشـــا از قفـس

نه تو را زندان سزا و نه که زیست

حــال، من می گـویم و تو گوش کن

خط بکش از دل ز دنیایی که هست

خط بکش تا بی کـــرانِ بندگی

تا شقایق های بی نام الست

خط بکـــش تا آن یگـانه حق پرست

تا خدایی که همیشه عاشق است

خوبِ من! بگشا قفس را از درون

پوستی تا نشکند دنیاش نیست

تـــو دلت را چـــون همـــان آییـــنه کــن

چون که دنیا،خوب خواهد،چاره نیست

خــط خطـــی های تـــو زنگـــارِ درون

خط بزن این صفحه ها،اوهام نیست

یـــــــــادت آوردم حـــدیــــث همـــــــدلی

بال بگشا تا افق،خواهی که زیست

رگبار1:

کلا دارم شاعر می شما

نمره بدین