بهانه های بهار!

گریه کنم یا نکنم

حرف بزنم یا نزنم

من از هوای عشق تو

دل بکنم یا نکنم!

با این سوال بی جواب

پناه به آینه می برم

خیره به تصویر خودم

می پرسم از کی بگذرم؟!

یه سوی این قصه تویی

یه سوی این قصه منم

بسته به هم وجود ما

تو بشکنی مــن می شکنم

گریه کنم یا نکنم

حرف بزنم یا نزنم

من از هوای عشق تو

دل بکنم یا نکنم؟!

نه از تو می شه دل برید

نه با تو می شه دل سپرد

نه عاشق تو می شه موند

نه فارغ از تو می شه مرد

هجوم بن بستو ببین

هم پشت سر هم روبرو

راه سفر با تو کجاست؟

من از تو مــی پرسم بگــو

بن بست این عشقو ببین

هم پشت سر هم روبرو

راه سفر با تو کجاست؟

من از تو می پرسم بگــو

گریه کنم یا نکنم

حرف بزنم یا نزنم

من از هوای عشق تو

دل بکنم یا نکنم؟!

تو بال بسته ی منی

مــن

ترس پرواز تو ام

برای آزادی عشق

از این قفس من چه کنم؟!

گریه کنم یا نکنم

حرف بزنم یا نزنم

من از هوای عشق تو

دل بکنم یا نکنم؟!

......

...

.

آهنگ وبلاگه...این آهنگ

وقتی آرشیو پارسال و حال و هوای پارسالمو می خونم میبینم چقدر منتظر بهار بودم...چقدر پر از امید و استقبال و شور و نشاط بودم...ولی امسال... حتی دلم نمی خواد عید بشه! اما راستشو بخوای از سماجت فلک خوشم میاد! این که کاری به دوست داشتن و خواستن کسی نداره! میاد و میره طبق برنامه ای منظم.بهار.تابستون.پاییز.زمستون...

وقتی می رم و آدم ها رو می بینم که چقدر شوق و ذوق دارن  بیشتر تعجب می کنم تا تفکر! همه ی آدم ها فقط دارن می دون! از این مغازه به اون مغازه...فقط می خرن! حتی امروز که دوباره رفتم  آرایشگاه چقدر سرشون شلوغ بود! چقدر بهار خاطرخواه داره...زنای سرزمین من خودشون رو به زیباترین شکل درمیارن و میرن به استقبال بهار در آغوش همسراشون...

شایدم بهار یه بهونه ست برای پیوند بیشتر خانواده ها...برای پناه بردن به شونه هایی که یک ساله غبار مشغله گرفته...برای دیدار آدم هایی که شاید یک ساله اونا رو ندیدی یا نبوسیدی یا در آغوش خودت نگرفتی...برای تمام دوستت دارم هایی که یک ساله نگفتی...

بهار یه بهونه ست...یه بهونه برای پاک شدن...برای خوب شدن...برای زلال شدن...برای بیشتر دوست داشتن و حتی برای عاشق شدن...

بهار یه بهونه ست...حتی برای به دنیا اومدن تو! شاید واسه همینه دنیا رو زیبا می بینی.چون روز اول زندگیت همه جا تازه شده بود...همه جا شادی و سرور و جشن و پایکوبی بود...و شاید برای همینه حتی در نشیب ترین نشیب حالای ما هنوزم اعتقاد داری که زندگی زیباتر از اونیه که فکرشو می کنیم!

بهار یه بهونه ست...بهونه ای که زمستون رو به جرم نباریدن امسالش نُه ماه محکوم کنه! اما من حتی تازیانه های بی نهایت سرد الانشو دوست دارم...دلم می خواد کنار همون پنجره ی تنهایی هام یا روی تراس همیشگیم دستامو باز کنم و بذارم تمام وجودمو تازیانه بارون کنه...و تمام افکار و رفتاری که دست و پای منو به قفس دنیا می بنده پاره کنه و با خودش ببره به دورترین جای دور... من به این باد می گم: بوسه های خشن! و چقدر به دلم می شینه...به روحم...به وجودم...چرا که از طرف خداست...

بهار شاید یه بهونه ست واسه نبودن این روزهای تو...برای بیشتر فکر کردن من فارغ از کارها و مشغله ها و روزمرگی های زندگیم! یه بهونه واسه تعطیلی های پشت سر هم...واسه عیدی گرفتن ها و عیدی دادن ها... واسه شوقی که تو زیاد شدن عیدی هات داری...

بهار یه بهونه ست اما...

اما نمی خوام این بهونه باعث بشه تو دیگه نباشی!

راستش

هنوزم نمی خوام بهار بیاد

انگار دلم گریه داره

پُره اشکه

بغض داره

دلم یه تلنگر می خواد

کاش همون طور که اطرافم داره متحول می شه دل منم متحول می شد

آره!

فهمیدم!

دلم یه تحول اساسی می خواد...

اما با بودن تو....