دوستت دارم معبودم

*روزهای بی خاطره* کمی قبل تر از این روزها بود. کمی قبل تر از آن باران های چند روزه و باران روز دعایمان و این روزهای پُر خاطره! *روزهای بی ستاره* نیز...

از شب سیاه آن روزها و یلدایی که به سپیده نمی رسید، رسیده ام به سپیده دم نور... به روزهایی که زیباست و زندگی در رگ های بی قرارش جاری

کمی بعدتر از آن بی ستارگی ها بود که زمین، مرواریدباران ِمحبت خدا شد و من با همان تسبیح سبز، مزیّن شدم به زینت الماس نشان خدا و نمی دانم خواب بود یا بیداری و یا حتی عالم رویا! اما رفتم به سفری سراسر اعجاز و بازگشتم، و راستش را بخواهی اگر عکس هایم نبود، از صبح چهارشنبه، یک راست می رسیدم به جمعه شب و انگار که میان این دو زمان، لحظه های زندگی بر روی زمین نبوده و همه رویا بود و تمام مدتش بر بال فرشتگانی آرمیده بودم که مرا به میهمانی لاله های سرخ ایمان برده بودند و هنوز هم چادرم بوی خوش آن لحظه های رویایی را می دهد...

و کمی بعدتر از آن پشت سر هم روزهای سراسر اتفاقات خوب داشتم! اتفاقات یهویی! مثل صبح های آفتابی در دعای باران و ظهر هایی که به یکباره مانند روز تولدم ابرها چادر سپید و خاکستریشان را بر سر آسمان می کشیدند و رگباری زیبا مرا با تمام داووودی های رنگارنگ باغچه مان به خدا می رساند....

و یا شب عروسی فائزه و تجدید دیدار آلاله های خوش نقش دوستی های قدیمی... تجربه ی تنهایی به عروسی دوستی رفتن که سال هاست نامش و نگاهش و صدایش برایت طنین آشنایی دارد و حالا تو با تمام وجود برای خوشبختی او دعا می کنی که فقط دل تو می دانست رازهای دل درد دار او را و خدا چقدر گاهی زیبا بنده اش را در آغوش مهربانی خود می فشارد و آرامش بخش لحظه های پر دردش می شود و سپاس پروردگارم... برای تمام بودن هایت شُکر و سپاس

و یا دوباره شتافتن به دنیای رنگ ها و قلم موها و غرق شدن در حس خلق اثری دیگر و زندگی را بر روی بومی سپید حک کردن... پس از دوازده سال و دو ماه دوباره قلم موی دیگری بر دست گرفتم و دارم لحظه های زیبایی را بر روی بومی دیگر می نگارم به رنگ و روغن، و پس از دو سال و نه ماه دوباره رفتم به سراغ یکی از علایق همیشگی یم، نقاشی ، و چقدر دوست دارم ثانیه های زندگی یم را که آنجا می گذرد و باز هم هزاران بار شُکر و سپاس پروردگارم برای این فرصت دوباره و بازی و زندگی در کنار رنگ های بازیگوش

و یا لحظه هایی که درهای بسته ی گذشته برایت گشوده می شود و کوچک ترین کارهایت هم به لطف و رحمت او که توانای مطلق است به بهترین نحو انجام می شود و حالا و این روزها فقط مانده تا هدف اصلی زندگی یم را مشخص کنم و میان این همه راهی که می شود رفت، یکی را برگزینم و به قول خانم علوی اول از همه باید ارزش های اصیلم را مشخص کنم تا تمام تصمیماتم در جهت رسیدن به آن ها باشد، و در این دنیای رنگارنگ چقدر انتخاب دشوار است...

بار الها

معبودا

خداوندا

پروردگارا

همیشه اول کارهایم با نام و یاد تو بوده

و تا به آخر، همیشه و هر لحظه با من بوده ای و مرا تنها نگذاشته ای

خودت راهنمایم باش

و مرا در راهی قرار ده تا به هدف اصیل زندگی، ورای این همه زرق و برق ظاهری، نزدیک تر گردم و انرژی و توان جوانی ام به بهترین راه صرف شود.

بار الها...

اِهدِنا الصّراط المُستقیم....

رگبار1: آهنگ وبم:

نیمی زمینی ام

نیم آسمانی ام

محتاج پَر زدن

مجنون آنی ام