رنگ و بوی مُحرّم

اینجا هنوز باید به رنگ و بوی ماه ِ تو باشد!

هنوز زود است برای درآوردن لباس های سیاه

محرم امسال من باید تا آخرش محرم بماند

باید به شور همان روزهای اولش در دلم باشد

و هر روز که از در اتاقم بیرون می روم همان عکس کرب و بلایت در جانم بریزد و سلامی دهم و دلم قرص شود که تا محرم دیگر شش گوشه ات را خواهم دید...

به دلم عجیب افتاده

هر چند بگویند خطرناک است

اما به دلم افتاده که امسال می بینمت...می بویمت... و محرم سال دیگرم با حال و هوای دیگری آغاز می شود...

محرمت امسال برای من نبود... و تا آخرین روزش دلم می خواهد که از تو بخوانم و از تو بگویم و باور داشته باشم که تو جنس غمت عجیب فرق می کند...

هنوز در طلب معرفتی گُمم که کاش ذره ای می دیدمش... حسش می کردم و می شنیدمش...

حتی نمی دانم معرفت چیست! دیدنی یا حس کردنی یا شنیدنی یا حتی لمس کردنی!

فقط می دانم باید باشد که محرم معنا یابد... که محرم با تمام ماه های دیگر فرق داشته باشد و تو برای صاحب آن اشک بریزی و داغدار باشی نه برای دردهای خودت...

دلم برای عطش هایم تنگ شده

برای شب هایی که چادری به رنگ شب بر سرم بود و ستاره باران می شدم زیر رگبار ابرهای پُر از بغض و بی غرور...

برای دسته هایی که دلت را از زمین و زمان و آدم ها می کندند و تا خدا و تا عرش و تا ملکوت می بُردند...

دلم برای محرم از همین حالا تنگ شده...

همین حالا که هنوز محرم است دلم برای دوباره آمدنش پر پر می زند...

هنوز هم اینجا باید که سیاه بر تن کند

دوستش دارم

این آرامش خفته در سیاهی خانه ام را

هنوز دلم داغ دارد

هنوز جانم تشنه است

هنوز دنیایم سربند یا حسین بر سر دارد

و هنوز باید اینجا بوی محرم بیاید

رگبار1: رادیو هفت امشب برای اصفهان ، کل جهان است. ببینید

نصفه شب نوشت:

کجای غصه خوابیدی که من تو گریه بیدارم؟

که هر شب هُرم دستاتو به آغوشم بدهکارم...

شنیدنش 3:30 نصفه شب دل می خواد...