...

حرف ها که بر دلت برآماسیده باشند کلنگی را می طلبد تا آنچنان به مغزشان بزند و متلاشی شان کند که همه چیز از بین برود...

خسته ام...

آنقدر که شانه هایم دارند از سنگینی بارها می افتند..

دردهایی هست که به تنهایی تو را از پا می اندازد... حال اگر اجتماعشان روزهای تو را بسازد مُردن هم عجیب نیست! از پا در آمدن که سهل است...

خدای مهربانم...

آسمان شده ام... بار امانتت را نتوانم کشید... قرعه ی کار به نام من دیوانه زده ای؟

کمی حکمت

ذره ای دلیل

قدری ادراک بر من فرود آور...

از این همه ابهام... از این همه چرخش بی هدف خسته ام...

کدام جاده گام های مرا میهمان سنگفرش هایش می کند؟

می خواهم تا آخر دنیا را بدوم...

تا آخر آخر آخر دنیا را...

یا می رسم

یا نه...

خدا را چه دیدی...

&/ کمی راحت تر می نویسم...

آنقدر که این کلافگی ها از سرم بیرون روند...

&&/ دعا کنید... به حق پاکی دستانتان... به حق زلالی قلب هایتان....

تنها دعا کنید...

دعا...

دعا...

دعا...

&&&/

من این صبـرو مــدیون لبخنــدتم

چی می خوام تا رویای تو با منه

چشاتو تو دنیــای سـردم نبند

که آینده تو چشم تو روشنه...

نشونم بده میشه وقتی بخوای

تو بـرف زمستونی یم گــل کنم

تو این روزها زندگی ساده نیست

تو باعث شدی من تحمل کنم...

تو هستی نمی ترسم از بی کسی

نمی تـــرســم از بـازی ســـرنوشـت

نمی بینمت اما حس می کنم

کنــارم قـدم می زنی تا بهشت

به من یاد می دی صبـوری کنم

نمی ذاری از زندگی خسته شم

با اینکه هــوای جهـان خوب نیست

به عشق تو دارم نفس می کشم...