رقص قاصدک های بهار

شبیه یک حادثه

یا اتفاقی سبز می مانی...

رسته بر زمین عشقی زیبا...

شبیه همیشه بهارهایی

که تابستان و پاییز و زمستان را

در گرمای حضورشان ذوب می کنند...

شبیه یک اتفاق ناب و ساده ای

اتفاقی به نام داشتن...

به نام دیدن...

به نام بودن و لمس احساسی

که گاه دور است و گاه نزدیک...

شبیه رنگین کمانی شاید

هر روز رنگی بر پهنه ی بودنش می زندو

تمامشان مملو از انعکاس ذره ای آفتاب

بر قطرات زلال بارانند...

و همه زیبا

و همه شاداب

و همه پر از زندگی...

شبیه جاری زلال آب هایی

رهسپار دامنه ها

رونده به دشت ها

از آن قله های سرد می آیی

و می شوی حیات...

آب حیاتی برای دشت های تشنه ی زندگی...

شبیه یک شوری

و دیده ام شیدایی ِ دست نخورده ای را

که هر لحظه و هر دم پرنده ای نشسته بر لب بامش

دانه ای برچیده و...

هر آنچه شور شیرین تو شیدا باشد و پُر اما

گاه دلت برای همان دانه ی برچیده تنگ می شود...

شبیه یک اتفاق خوبی

شبیه امروز

شبیه نوزدهمین سرمای گرم شده

شبیه بلوری که می درخشد از شوق

شبیه یک آمدنی شاید

شبیه بیست و سه غنچه با بوی بهار

شاید شبیه هزار و سیصد و هفتاد و دو بنفشه ی عیدی...

شبیه هر چه که هستی

امروز آمده ای به این سرا...

امروز نوزدهمین آمدن توست بر سرمای سرد زمستان...

بر سوز عجیب دی ماه

بر ناز دلبربای بیست و سومین روز ِ یک سوز...

شبیه هر چه که هستی

زلال بمان

رنگین کمان بمان

شور شیرین شیدا بمان

همیشه بهاری شاداب بمان

شبیه هر چه که هستی اما

خودت بمان...

دنیا آدم ها را جوری عوض می کند که روزی شاید خودت را در پس حریری از بغض گم کنی...

خودت بمان و بخواه زیباترین سهم زندگی را برای خودت

برای آنان که دوستشان داری

برای آنان که دوستت دارند...

خودت بمان...

زلال

پاک

همیشه بهار

بسان قاصدکی جاری در هوای زندگی...

میلادت سراسر آفتاب

سراسر باران

میلادت پُر از رقص قاصدک های بهار

تولــدت مبــارک  مهـــرناز عزیـــزم