نامی نام آشنا که روزهاست گم شده است...

دلم را ورق می زنم

به دنبال نامی که گم شد

در اوراق زرد و پراکنده ی این کتاب قدیمی

به دنبال نامی که من...

- من ِشعرهایم که من هست و من نیست -

به دنبال نامی که تو...

- توی آشنا - ناشناس تمام غزل ها -

به دنبال نامی که او...

به دنبال اویی که کو؟

«قیصر امین پور»

لحظه های فراغ از زندگی، دنیایم را ورق می زنم...روزهایم را...برگ برگ دلم را...آری انگار همان نامی که نمی دانم چیست در پس و پیچ لحظه هایش گم شده.پشت قاب عکس خاطره ای پنهان گشته.در دامان پر مهر عزیزی آرام آرمیده.در دستان قدرتمند اویی که سالهاست نیست،جا مانده...

تمام نام های جهان را می خوانم... من ، تو ، او ، آن یکی و یکی دیگر و  و  و ...اما چرا دنیای من کامل نمی شود؟ چرا هنوز بی قرار اوییست که باید باشد و نیست؟ چرا از میان ستارگان چشمک زن نام ها، برق چشمکی آشنا، دلم را به لرزه وا نمی دارد؟ چرا دنیایم محکم شده است؟ چرا روزهای من آرام نمی گیرد؟!

چه استحکام لرزانی!!!

دنیایم را خانه ای مانَد و آجری  که کم باشد از نامی نام آشنا... دنیایم را اقیانوسیست که از میان هزاران ساحل هستی، دل به ساحلی امن و آرام در دوردست ها سپرده است؛ دنیایم در پس نامی گمشده بی قراری می کند...نامی که نمی دانم کجایی هستی خواهد رویید! 

نامی که بی قراری برایش عجیــــب شیرین است و غرق در رویایش قریب غریب!

میان این همه هجای واژه،آنقدر می پیچم تا به تو برسم... به رایحه ای دل انگیز نفس هایی گرم...به دریای چشمانی آرام و دلنشین...به دنیایی پُر از لحظه های حال...پُر از نادیدن آینده های دور... و چه زیباست... آری تو نمی دانی و نمی خواهی که بدانی اما زیباست در حال، بودن و در حال، زیستن و در حال، عشق ورزیدن و در حال، با چشمک ستاره ها رقصیدن و با سوسوی باد چرخیدن و با راز های شب، هم صدا شدن...

هجای واژه های تو را عجیب دوست دارم

بر من و بهانه های گاه به گاهِ دلم خُرده مگیر.بگذار به یاد نامی نام آشنا و غریب، قریبانه در حال، زندگی کند...

می شود زنده بـــــود

می شود زنده گی کرد

می شود زنده مــــاند

می شود زندگی کرد...

زندگی کن نه زنده گی

زندگی کن به امید نامی گمشده

زندگی کن به امید نامی که روزی

                        در میان غنچه ی گلی

                                     بر لبان خشکیده ی تــــو

                                                    بوسه ی عشـــــق خواهد زد

رگبار1: بیاین اینجا: شهید مصطفی احمدی روشن