خداجونم دلم برات تنگ شده

                                         امروز چه روز عجیبی بود... 

   امروز دلم خیلی خیلی تنگ شده بود 

خدا جونم بیشتر از همه دلم بهونه ی تو را میگرفت.دلم خیلی برات تنگ شده...واسه سجاده ی نمازم...واسه سجده های پر از اشکم...واسه سجده هایی که محل پرواز بودن به ملکوت تو...پرواز به دنیایی که فقط می دونم اینجا و این نزدیکیا نبود.. 

   خدا جونم خیلی دلم برات تنگ شده.واسه ی نماز ودعاهام.واسه ی نیمه شب ها و درد دل های ۲نفرمون. 

       خدا جونم دلم واسه ی خودمم تنگ شده...عجیب تنگ شده!!! 

   یه جایی خوندم خدا وقتی یه نعمتی را ازت گرفت نباید شکایت کنی چون اون مال خودش بوده و به تو امانت داده شده بوده و حالا صاحبش تصمیم گرفته که اون نعمت را پس بگیره... 

   ولی خودت می دونی که من بیشتر از همیشه به تو وگوش های شنوات توی این روزای سخت چه قدر احتیاج دارم.دارم فکر میکنم خیلی چیزها را ازم پس گرفته ای ولی نمی خوام شکایت کنم شاید قراره دوباره بهترشو بهم هدیه بدی. 

   خداجونم این روزا که مریم هم نیست این روزا که اونا هم ازم پس گرفته ای،وخودت می دونی که چقدر برام سخت طاقت فرساست!!! 

این روزا که نمی تونم حتی برم و ساعت ها توی سجاده ام باهات فارغ از این دنیا ی فانی تنها باشم و درد دل کنم؛ 

                        این روزا لا اقل خودتو،حضورتو ازم پس نگیر! 

   با نبودن ورفتن همه می تونم کنار بیام فقط به امید بودن تو کنارم...خدایا خودت را هیچ وقت ازم پس نگیر...بدون تو نه دنیا را می خوام نه بهشتو نه جهنمو نه ...خدا جونم با تو باشم،هرجا که می خواد باشه...فقط تو با من باشی و من هم با تو 

                              غرق در عشق مقدس بین من وتو 

   دلم می خواد اونقدر غرق در عشق تو بشوم که دیگر حایلی میان من وتو نماند...دیگر من من نباشم دیگر منی وجود نداشته باشد 

همه تو شوی و بس 

خداجونم راه رسیدن به خودت را به قلبم نشون بده... 

                                                                منتظرتم خدای عزیزم... 

                                      یگانه معبود سرزمین قلبم 

 

به یاد تو می افتادم...

    نمیدونم چه جوری باید ازت تشکر کنم.مگه من کی ام که تو توی این روزهای سخت؛لحظه ای من را تنها نمی گذاری و یاری ام  میکنی... 

کمکم می کنی تا کنار بیام... 

کمکم می کنی تا همچنان نفس بکشم...  

کمکم می کنی تا به درس و دانشگاهم برسم... 

کمکم می کنی تا ببینم جاهایی را که برایم تداعی کننده ی خاطرات با او بودن است... 

کمکم می کنی تا همچنان بخندم و شاد باشم.با اینکه دلیل خنده و شادی هایم فرسنگ ها از من دور شده است.... 

کمکم می کنی تا درک کنم که شادی دیگران تا چه اندازه به لبخند هر چند ظاهری من بستگی دارد... 

کمکم می کنی تا تسکین دهنده ی دل های بیقراری چون خودم باشم...  

کمکم می کنی تا زنده باشم و مهم تر از آن زندگی کنم.با اینکه دلیلش اینجا نیست.... 

   اصلا نمی تونم تصور کنم اگه نبودی و کمکم نمی کردی و یا حتی اگه نمی خواستی که کمکم کنی؛چه بلایی سر من و دلم میومد.مطمئنم که نابود می شدم.نه از فراق آدمی هم جنس خودم بلکه از فراق تو خدا جونم.می دونی که همیییییییییییییشه اول تویی.

خدایا باز هم کمکم کن.این روزها عجیب سخت می گذرند!!!! 

 بااااااااید دوام بیاورم.فراق و دوری کسی که...بغض گلومو گرفته و حتی نمی دونم چه طوری توصیفش کنم . او که عشق بود؛عشقی به پاکی و زلالی دریای بیکران . فقط: 

خداجونم او را که می دیدم به یاد تو می افتادم...   

                                                            آری

                                                                      به یاد تو می افتادم.