چرا دل ها پر شده از سنگ های جورواجور؟؟؟

یه موقع هایی میترسم از بنده هات...... 

حس می کنم دارن بهم حمله میکنن.... 

حس می کنم خیلی راحت منو فراموش میکنن.... 

نمی دونم چرا ولی حس می کنم الان توی خیلی قلب ها پر شده از سنگای ریزو درشت..... 

راستش میترسم از نگاهاشون.... 

خیلی حواسم هست به اینکه چی می گم یا چه برخوردی باهاشون دارم..... 

پس چرا اونا مواظب گفتار و رفتاراشون نیستن؟؟؟ 

چرا خیلی راحت دل می شکنن؟ 

واز صبح تا شب تلاش می کنن واسه ی خودشون..... 

فقط و فقط واسه ی خودشون..... 

حس می کنم این همه سنگدلی داره به منم سرایت می کنه.... 

نمی خوام.... 

حاضرم قلبم خالیه خالی باااااااااشه... 

حاضرم اون قدر سبک بشم که توانایی راه رفتن روی این کره ی خاکی را نداشته باشم.... 

ولی نمی خوام با سنگ های جورواجور دلمو پر کنم..... 

خدای عزیزم می دونی که نمی تونم این حرفا را به هیچ کسی بگم....پس میام و فقط و فقط به خودت میگم..... 

شاکی ام از بنده هات.... 

ودلم می خوام پر می کشیدم از بین این همه بی رحمی و نامهربانی.... 

نمی گم بدهستن... 

خوبن و می خندند وقتی چشم هایشان در دیدگان تو گره می خورد..... 

ولی همش ظاهریه.... 

دلم مهربونی می خواد ... 

دلم خنده های واقعی می خواد.... 

دلم سنگ نمی خواد....  

پس تنهام نذار خدای عزیزم که دارم زیر سنگ های آدمای اطرافم خورد میشم.... 

دستمو بگیر تا بتونم بیام بیرون..... 

                                                رسم پروازو یادم بده....   

                                          رسم پروازو یااااااااااااادم بده....