کاش دلم دریایی بشه

یه موقع هایی سکوت،زیباترین کلامیه که می تونی بر لب جاری کنی...

دلم می خواست از یه بغضی بنویسم که داشت خفه م می کرد ولی دیدم هیچ کلامی نمی تونه توصیفش کنه...!!!

همیشه فکر می کردم سکوت بدترین چیزیه که اومده بین آدما ولی الان می بینم اگه نبود چه قدر تهی می شدم ....

این سکوت مطلق را دوست دارم...

از خدا خواسته بودم قلبمو سنگ کنه تا با توپ های آدما نشکنه ولی داداشم گفت چرا سنگ؟؟؟

بگو *خدایا دلمو بزرگ کن*

دیدم راست می گه...حالا هم ازش با تموم وجودم می خوام دلمو دریایی کنه...

دریایی که باشم دیگه طوفان های سهمگین منو غرق نمی کنه!!!

دریایی که باشم دیگه توپ های آدما توش گم می شه و دلم نمی شکنه!!!

دریایی که باشم دیگه از کمک های بی دلیل و بی قصد و غرضم،کسی تعجب نمی کنه!!!

دریایی که باشم می شم به رنگ آسمون...اون وقت با یه تیر دو تا نشون می زنم!!!

دریایی که باشم پر می شم از همون سکوت مطلقی که منو غرق در آرامش می کنه!!!

خدایا کمکم کن دلم بشه دریا...اونقدر بزرگ بشه که انتها نداشته باشه...