مرا ببر امید دلنواز من..ببر به شهر شعرها و شورها

من از سکوت جاری لب های تو می ترسم

مرا ببر به دشت های باران زده

ببر تا دل اطلسی ها

ببر تا صفای بنفشه ها

ببر تا حریر شمعدانی ها

ببر تا عطر خوش بهارنارنج ها

مرا ببر تا کرشمه ی اقاقی ها...

ببر به زمزمه ی دور دست ها

ببر به هجرت حیران پروانه ها

مرا ببر تا اشتیاق کودکان احساس

ببر تا بادبادک رقصان عشق و سپاس

مرا از این هراس برهان

از این ترس مبهم

از بیم رفتن و نبودنت...

مرا در دستان نور بخوابان

لالایی امید بر گوش هایم بخوان

و دلم را میان ابریشم نگاهت بپیچان

من از سکون ثانیه ها در فراغ می ترسم

مرا ببر به جاری جویبار شعف

ببر به درخشش مرواریدی در دل صدف

ببر به ارزش عاشقانه های شباهنگ

ببر به چهچهه های بلبل خوش آهنگ

مرا ببر به دور های دور

ببر به افـــق های نـــور

ببر به اشتیاق و شــور

مرا ببر به جواز حضور

من از نرسیدن های پیاپی به تو می ترسم

مرا ببر تا سرای بی سرایی

ببر تا آخر جاده ی رهایی

مرا ببر تا خودت

ببر تا رسیدن هایت

ببر تا نجوایت

مرا ببر تا بودنت