سجده ی آتش

کوه گشته بود...کوهی از خارها و هیزمان و گون هایی خشک...

و جدالی سخت میان گون های تشنه لب که بارالها باران ببار و مگذار تا به چشمک جرقه ای از خود بیخود گردیم! و بوران بیاور تا شراره های بازیگوش آتش گرداگرد تشنگی هامان نپیچند و فریادمان تا به عرش! بارالها میهمانمان ابراهیم را...

خارهای خمیده از فراغ گُل، دست در دست باد می پریدند و می وزیدند و می چرخیدند تا زبانه های بی رحمانه ی آتش، گُل حضور میهمان خوشبویشان را از شاخه نچینند؛ و کار خار تا بوده حفاظت از گُل بوده و بس! اما چه سود که در دهان آتش خاکستر می شدند و فضا غرق شهادت های خالصانه شان که بارالها گـُلمان ابراهیم را...

آتش اما محو حضور خدایش بود و خدایش شیطان بود و کسی میان رقص شراره های سوزان بغض و انتقام، دف می نواخت و چنگ می زد و عود می سوزاند و پایکوبی می کرد...

دف اما می گریست...های های زجّه هایش را جز هیزمان و خارها و گون های تشنه لب کسی نمی شنید و چه کر بودند آدم های شنوای آن سرا...! دف می نواخت و ناله سر می داد که   بارالها پیام آورمان ابراهیم را...

چنگ بر عود، چنگ می زد و عود بر چنگ، سنگ؛ که خموش! و هر دو بر آتش، آژنگ؛ که نخُـروش!

جبرئیل میان زمین و آسمان سرگشته و نالان می دوید که بارالها دوستمان ابراهیم را...

و خطاب آمد ساکت باش جبرئیل که ابراهیم بر خدایش مومن است و دعایش مستجاب...

چه شد که دف خوابید و چنگ چرخید و عود لرزید و باد نالید و خار افتاد و هیزم جامه درید و گـَوَنان روسیاه به یکباره مُردند...! آتش امّـا نعـــره کشیــد!!!

 و منجنیقی با رایحه ی خوش جَنان میان نعــره ها پیچیــد...

حالا خدا بود و ابراهیم و دیگر هیچ...

«یا الله

یا واحد

یا احد

یا صمد

یا من لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد

نجّنی من النار برحمتکـــ...»

آتش ترسید!

آتش حیـران شد!

آتش آب شد و به خاک افتاد...

آتش در میان شعله ی عشقی کبریایی گم شد

گون ها سیراب باران توبه، سبز گشتند

هیزمان شکـُفتند و خارها به سرخ ترین گل های گیتی رسیدند

آتش به خدای ابراهیم ایمان آورد و گلستان شد...

رگبار1: به دعوت سهبای نازنین، سرد شدن آتش بر ابراهیم خلیل(ع) را به واژه کشیدم...سراسر زندگی خلیل الله پُر از رمزه و راز و امتحان هایی سخت؛ اما همیشه حیران آتش بودم که به ایمان آتش رسیدم...

خوشحال می شم شما هم در این فراخوان زیبا شرکت کنید

رگبار2: دیگر دیدگاه های دوستان رو از اینجا بخونید. حس خوبیه که امروز هر جا می ری موضوع مشترکه و دیدگاه ها متفاوت!و این تفاوت در معنا نیست و در طرز بیان و شکل واژه هاست

برای من که بینهایت لذت بخش بود.امتحان کنین