lose *رمز همیشگی*

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

بهار شده ام...

در دلم شوری برپاست

شکوفه های شوق بر تن سردم جوانه می زند

باران شعف بر پای دلم می بارد

نور امید بر سرم یکــریز می تابد

بهار شده ام!

در خزان زرد و نارنجی زمین

باید بروم

کسی مرا جایی می خواند

من اجابت شده ی دعای یک شب سرد و خاموشم

لای رقص قاصدک های خدا

دامن شبرنگ باد را گرفتم

و رسیدم به گنبد زرد رضـا

سبد سبد ارادت آورده بودم به باغ خدا

همه دل بودم و نور

ریه هایم منبسط عود و کندر و سرور

رفتم تا مناره های عرفان

بذر دعا پاشیدم بر سر گلدسته های ایمان

و دلم در انحنای خواهش و تمنا گم شد

من در نُت ِسبز نقاره ها تابیدم تا رسیدم به گوش زائری آرام و بیصدا

رفتم تا نبض پرشور نگاه تو بر فیروزه ی کاشی های صحن و سرا

و فنا شدم در انعکاس اجابتت بر دعای آیینه های هفت رنگ در و دیوارها

بزم دل بود و جشن تابیدن تو بر دنیا

همه دل ها شور ِشکفتن رضا بود و

همه دیده ها نور ِتابیدن رضا بود و

همه زبان ها شُکر ِآمدن رضا

ریسه ها صف در صف به یُمن رسیدن تو بر زمین می درخشیدند

فواره ها دست در دست نسیم سحری می چرخیدند

من دیدم که آلاله ها خندیدند و اطلسی ها ترانه خواندند

و دیدم که چهره ی میخک ها هفت رنگ عشق را بلعید

تا تو دویدم و

سر تا پای شمشادها را بوییدم و

در تاب تن کاج ها پیچیدم و

معراج امامتت را بوسیدم

تا تو پریدم و

یاکریم سپیدی گشتم و

گندم مهربانی ات را برچیدم و

رفتم سر سقاخانه ی طلا و

جرعه جرعه آب حیات نوشیدم

تو تابیدی

و جهان روشن شد

تو باریدی

و جهان باران  شد

تو خندیدی

و جهان شادمان شد

تو از لا به لای ملکوت ملائک شکُفتی 

          و جهان راضی شد به رضـای برتابیده از عشق و نور و سرور

ای حرمت ملجا درماندگان...

اولین روز پاییز!