یلدای عشقمان

هواللطیف...

دارد تمام می شود...

فصلی که خدا تو را به من داد...

عشق قشنگ مرا...

عشقی که به رنگ تمام ارغوان های عاشق لب کوچه ی دلدادگی بود... عشقی که زیبا بود و مرا زیبا کرد و خودش زیبانگار دیار عاشقی شد... عشقی که تمام لحظه های مرا رنگ و بوی زندگی داد و جانی دوباره دمید بر جای جای تن خسته ی من... عشقی که مرا از تکانه های بی رحم تقدیر، تکاند و بر تمام وجودم بذر محبت کاشت...

و باران بارید.... باران عاشقانه ترین عاشقانه های لبالب از شور و سرور تو...

و خورشید تابید... گرمای عاشقانه ترین صدای لبریز از عشق و محبت و آرامش تو...

من بالیدم و تو بالیدی و عشقمان بالید...

دارد تمام می شود... فصلی که خدا تو را در آغوش من نهاد و خندیدی، آرام و زیبا همچون معصومیت ناز دردانه های گیتی بر لبخند نگاه من باریدی و شدی عشق... شدم عشق... و زندگی زیبا شد... و زمین حتی جای قشنگی برای زندگی شد به یُمن رایحه ی خوشبوی نفس های عاشقانه ات...

و من زنده شدم

و تو زنده شدی

و این آغاز راه میان من و توست...

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها...

افتاد تمام دلتنگی ها

افتاد تمام خواستن ها

تمام بهانه گیری ها...

افتاد تمام روزهای بی تو زیستن

بی تو زندگی کردن

بی تو حتی چشم دوختن به سیاه ترین بال کلاغی در پاییز

افتاد تمام تنهایی های بی انتها

تمام خالی بودن دستان من

تمام خالی بودن دستان تو

و دل هامان لبریــــــز

لبریــــــــز حضور من

لبریــــــــز حضور تو...

افتاد بی نفسی ها

افتاد درد های بی تو بودن

افتاد و باز هم دارد می افتد

تمام مشکل ها دارد یکی یکی

هر روز می افتد

اما

...

خدا هست

تو هستی

من هستم

عشق هست...

بگذار به حافظش پناه برم

چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

که بود ســاقی و این بــــاده از کجا آورد

حالم خوب می شود... حالم بسان تمام غنچه های خوشرنگ گل های رُز سرخ می شود

و غنچه ی لبانم می شکفد... در این سرما می شکفد برای تو زیبانگار دشت دلدادگی ها... برای تو ارغوانی ترین فرشته ی پاک روی زمین... برای تو که عشق زیبای منی... و من مست ِ تو می شوم باز و خدا می داند این باده از کجا آمد...

تو نیز بـــاده بچنـــگ آر و راه صحـراگیر

که مرغ نغمه سرا ساز  ِخوش نوا آورد

تو نیز پیاله بیار... پیاله ای بلورین تا لبالب از شراب عشق کنم جانت را... و بزنیم به سلامتیه بودنمان و بلبل چهچه زند و طاووس برقصد و هدهد خبری خوش بیاورد از باد صبا... هدهد عشقمان در راه است...

تو نیز مست شو... چونان من که مست ِ مست ِ مست ِ تو ام عشق دلربای من

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن

که باد صبـــح نسیـــم گره گشــا آورد

دلا... دلا قرارمان شکوِه نبود! قرارمان پای دل زدن به زمین سرد تقدیر نبود... قرارمان شکفتن غنچه های یأس نبود... ببین نسیم  ِصبح ِ گیسویش دارد می وزد... لا به لای انگشتان تو... شب، ستاره باران ِبوسه های عاشقانه ی من است و شب ِ من گیسوان کمند تو عشق مهلایم....

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد

بنفشه شاد و کش آمد سمن صفــا آورد

ببین! ببین تمام گل ها صف در صف آمده اند به استقبال نور چشمان تو نازنینم...

ببین نسرین در آغوش سوسن و سنبل دست در دست بنفشه می خندند و می رقصند و پیچک سبز حیات بر جان ثانیه ها می پیچد و شور و نور و سروری برپاست...ببین بر سینه ات گل سرخی مستانه می رقصد...

ببین همه خبر خوب می آورند و صفا و نشاط و عشق... همه از تو می گویند و همه از تو می خوانند و همه برای تو می نگارند... و تو خود گل زیبای منی... گل سرخ زیبایی که به آن دچارم...

صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مــــژده طـــرب از گلشــن سبـــا آورد

هدهد عشقمان رسید جان و جهان ِ من... ببین که مژده آورده برایمان از روزهای خوش پیش رو... ببین که مژده ی طرب آورده و می رقصد و می تابد و اوج می گیرد در آبی بیکران آسمانی سراسر ابر و گم می شود و باز پیدا.... می بینی؟ شبیه پرنده ی امید من و توست که گاه در پس سیاه ترین ابر هستی گم می شود و دوباره می بینمش... دوباره می بینی اش و امید در جانمان می طراود...

علاج ضعف دل ما کرشمه ی ساقی است

بــــرآر ســــر که طبیـــب آمــــد و دوا آورد

ناز نگاهت... نرمینه ی لبخند جان نوازت، شده تمام هستی ِ من... شده ای طبیب من و مرا به دوا چه کار!

شده ای حبیب من و مرا به هوا چه کار!  بیا که کرشمه ی دلت ساز عشق می زند و سوز فراق...

فلک غلامی حافظ کنون بطوع کند

که التجـــا به در دولت شمـــا آورد

و حالا دیگر بیمی ندارم از افتادن تمام مشکل ها... دولت اینجاست... اینجا میان من و تو و بگذار تا فلک بیاید و غلامی کند مرا و تو را و عشق پاکمان را...

بگذار هر چه می خواهد ببارد... تو مرا عشقی و زندگی... تو مرا جانی و نفس... بیمی ندارم از تمامشان که تو را دارم...

بگذار بیفتند تمام مشکل ها...

دلم قرص است به عشقمان

به روزی که می آید

و می شود در آغوش تو

برای همیشه ماند

برای همیشه بود

برای همیشه نفس کشید...

پاییزمان دارد می رود... کاسه ای آب بیاور از جنس روشنایی... قدری نفس بیاور از جنس نور، پُر از دعای خیر

بریزیم به پایش... بدمیم در راهش... برود به سلامت... به دیار امن خدا...

و زمستان بیاید...

با یک بغل عاشقانه های پاک

به سپیدی برف

و صداقت برف

و صمیمیت برف

و صلابت دل هایمان...

یلدای عشقمان مستدام گل زیبای من...

یلدایتان زیبا

شاد

سراسر لبخند و عشق

یلدایتان مبارک باد