بی مقدمه آمده ام...

هواللطیف...

بی مقدمه آمده ام

سلام.... 

سر در گریبان ِ شرم فرو برده

چشم بر سنگفرش انتظار نهاده

و دل در آرزوی حسرتی دیرینه وامانده...

مهدی جان

آقای خوبی های همیشه ام

سلام...

و ببخش بر من تمام این ثانیه های سکوتم را...

فرصتم این روزها کم!

عجیب کم!

برای لحظه های ظهور

نه کاری کرده ام

و نه گامی برداشته ام

و نه حتی اسباب دعوتی گشته ام!

فرصتم این روزها عجیب کم!

عجیب در بی برکتی لحظه های به هدر رفته می پرند...

لحظه های پوچ

می نامم ِشان

فرصتم این روزها کم ِکم...!

به قدر انگشتان گنجشککی بی قرار...

در تاریکی، امید به پرواز دارم و آرزوی وصال...

و در سیاهی شب و روزم، غرق در شما شده ام که تجلّی نورید بر زمین...

مولای من...

نوری

از جنس نگاه نافذتان...

و برکتی

از جنس دستان رئوفتان

را خواهانم...

آقای من!

آقای خوبی های همیشه ام!

تب و تاب لحظه هایم

در بی شرمی پوچی ها به کنجی خزیده...

و از نگاه افتاده ام

شرم می بارد...

نگذار دفن شوم

و فرصتم کم بماند

و نبینمتان

و نداشته باشمتان

و هر لحظه

پوچ شود

و غرق گناه شوم و....

بعد

پشیمان

سرخورده

به بارگاه پُر از امامتتان پناه آورم و...

که بر بارگاه شما هم

هیچ کجا ننوشته اند

جای گنهکاران نیست...

مهدی فاطمه

به حق مادرتان

بر من ببخشایید اگر...

بی مقدمه آمده ام...

سلام...

اَللّهُـمَّ عَجـِّل لِوَلیِـّکَ الفَرَج