بیست و ششمین: کمکمان کنید مولایم...

هواللطیف...

سلام بر دوازدهمین راه ِ روشنای هستی...

سلام نور ِ خدا

سلام فانوس روشن ِ کوچه پس کوچه های بی مهتاب

سلام مهدی جان

سلامی به رنگ و بوی مهربانی های همیشه تان... شما که کافی ست تنها قدمی در راهتان برداریم و در خلوتمان شما را صدا زنیم... و شما بیشتر از آنچه که لایقیم از مهر و محبتتان نصیبمان می کنید... کمکمان می کنید... راه نشانمان می دهید و ما را از هر آنچه چاه، آگاه می کنید...

شما که تجلی نور خدایید و زمین به واسطه حضور مقدسان جایی برای زندگی می شود...

مولای مهربانم...

روزهاست برای غدیری تلاش می کنیم که هر روز به آمدنش نزدیک می شویم...

و شما که وارث غربت غدیر علی هستید...

شما که یگانه آفتاب تابنده ی پشت ابرهای سایه افکنده بر زمینید...

و ما که تنها دارایی مان دل هاییست بر کف و نیت هایی خالص و می خواهیم در زمره ی یارانتان قرارگیریم...

چه آرزوی بزرگی ست مولایم...

بر تمام وجود گنه کارم ببخشایید،...

دل است دیگر..

از یک طرف مملو از گناه و خطا و اشتباه و از طرف دیگر، مهر و عشق به شما و خاندان سبزتان، چه آروزها که برایش به بار نمی آورد و چه خواسته های قلبی که گاه خودش می ماند فرد گنه کار کجا و این آرزوها و خواسته ها کجا...

آقا جان...

به همین آرزوها دلخوشم... به همین که دلم برای شما پر می زند... به همین شوق و ذوق ها که نشاطی بی وصف را برایم به ارمغان می آورد...

به همین لرزش بی حد دلم آنگاه که نام شما را بر زبان می آورم...

مهربان ِ همیشه ام...

مهدی جان

دلخوشم به مهربانی های بی اندازه تان...

و مومنم به دستگیری شما که فرزند مادرمان زهرایید...

آقای خوبم...

نه

بهتر است بگویم

خوبترینم...

کمکمان کنید که تمام دارایی مان همین دل های عاشق شماست...

خودتان ما را آماده ی آمدنتان کنید مهدی جان....

اَللهُــمَّ َعَجِّــلْ عَجِّــلْ عَجِّــلْ لِوَلیِـــکَ الْفَـــرَج

سفرنوشت:

مسافرم..

مسافر شهری که سه سال پیش با چه حال و هوایی می رفتم و امسال با چه حالی...

زندگی آنچنان می چرخد که گاه بی نهایت از خود ِ خود ِ خود ِ آن روزهای دور فاصله می گیری...

به دریا می روم...

عذرخواهی نوشت:

شرمنده برای جواب ندادن نظرات پست های قبل دوستان... برگشتم جبران می کنم