سنگ صبور

هواللطیف...

باید برای آمدن روزهای خوب دعا کنم

برای صبر بر سختی های زندگی

باید دعا کنم تا خدا مرا ببیند، بیاید و بنشیند و به حرف های دلم گوش کند،

گوش کند و گوش کند و گوش کند و بعد با خداوندی اش نور اجابت بر خاک نیازم بتاباند و بذر امیدم جوانه بزند...

من این روزها امیدم را گم کرده ام... در ناملایماتی که یکی پس از دیگری مرا به بند می کشند و مگر چقدر توان دارم؟

از جایی آمده بودم که پشتم به کوه گرم بود و خیالم راحت از درست شدن ها...

لای پنبه بزرگ شده بودم و بالشم از پر و تختم از مخمل...

طاقت این همه ناملایمتی را نداشتم... طاقت این همه سختی و مشکل

کوه گاهی کاه می شود و کاه گاهی به ناباوری کوه... و چه کوه کاذبی!!!

خسته ام

دلم می خواهد مدتی بخوابم و بعد کسی بیاید و مرا بیدار کند و بگوید بلند شو، نتیجه ی صبرت را دیدی...

اصلا این همه صبر و طاقت، نتیجه هم دارد؟!

راستش را بخواهی دلم سنگ صبور می خواهد

کسی باشد که مرا بی وقفه بشنود

کسی باشد که بدانم بی منت، زمانی از زندگی اش را برایم می گذارد

کسی باشد که مرا از این همه سکوت و افکار مشوش و تنهایی در بیاورد...

من این روزها امید کم آورده ام

امید را از کدام بازار می فروشند؟

سنگ صبور را؟

صبر را؟