آرامش ِ پنهان
ღ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ღ
آرامش ِ پنهان
ღ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ღدرباره من
خوش آمدی مهربان...
می خواهم قدم به قدم با خدا همسفر شوم....................
راه را دریاب...مقصدمان یکی ست...
بیا تا خود را به خدا بسپاریم !
خودش می داند راه را چگونه بر ما آسان و لذت بخش گرداند...
توشه ی راهمان رگباری از آرامش است که بر دل های بارانی مان می خورد...
اینجا قلبت را در دستت بگیر و پای برهنه وارد شو...
کفش هایت را دربیاور...
نکند ریگی به آن باشد!
آرام گـــام بردار
آرام مـــرا بخوان
اینجا سرزمین قلب های شیشه ایست
خودت آرام آرام بیـــا
خوش آمدی به بزم تنهایی هایم...
=========================
+++ تمام مطالب دست نوشته های خودمه!
همه بر اساس وقایع زندگیه منه!
+++ لطفا کپی نکنید.
ادامه...
سیزدهمین جمعه ی انتظار
سلام مرد ِخوبی ها!
سیزدهمین جمعه هم از راه رسید و نمی دانم چرا هنوز در پس اقاقی های سر کوچه ی دلتنگی پنهان گشته ای...
نکند شما هم بخواهی عادت کنی بر انتظار ِ آمدنت مهدی جان!
دلم نمی خواهد حتی جمعه های من نیز برایتان عادت گردد... و جرعه جرعه ی کلامم که می چکد از ناودان عجیــــــــب ِ دلتنگی ها تا مگر کویر ِحلق های انتظارمان، به جرعه ای تـَـر گردد ُ فروغی بخشد بر چشمان خشکیده از اشک های بی بهانه مان برای تو آقای خوبی ها...
بگذار هنوز قداست ِذره ذره ی روزهای انتظارم با صداقت کلامم بر قلبتان دنیا دنیا شادی و اشتیاق را ارزانی دارد آقا جان
بگذار به نبودنت عادت نکنیم مهدی جان...
حتی بگذار به دعاهای انتظارت هم عادت نکنیم که عادت، رخوتی عمیــــــق بر جسم و جان و روح و روان ما می گستراند و دیگر کیست که این این زنگار ِ عادی گشتن ها را بزُداید از روحی بدان عظمت!
دلم می خواهد اگر حرفی میزنم ...کلامی ... سخنی .... درخواستی ....مهری ....دوست داشتنی ... زنگار ِ عادت گَرد ِ بی انگیزگی بر آن نپاشد و هنوز دلم نیروی لایزال عشق و شور و امید و انگیزه را با جرعه جرعه ی کلامم برای تو ، مـزمـزه کند
می دانم قلب دریاییه شما بر کوچک ترین ماهیه تازه نفسش نیز موج ِ مهری می نوازد و در رگبار آرامش من میهمان قلب کوچکم می گردد
و دلم می خواهد آن زمان که آمدید و ندای انتظارم را درگوش جانتان نشاندید؛ شما نیز با همان عشق و شوری بخوانید که من می نویسم برایتان چرا که
قلب ِ من با عادت کردن ها عجیـــــــب بیگانه است....
آقا جان نگذار نه نبودنت نه نخواندنت نه خواندنت نه نشنیدنت نه ندیدنت
اصلا نگذار خودت برایمان عادت گردی
که آفتی پنهان و مخرّب تر از عادت تا به حال ندیده ام
و امروز دیرتر از همیشه برایت نوشته ام که اول ِوقت،نوشتن هایم نیز برای تو عادت نگردد...
دوستت دارم آقای شور و شور و عشق و امید به زندگانیه این روزهای انتظار ِ ما
اللهم عجل لولیک الفرج
بانو و طوقی!
+ رسیدیم به آتش
نه پری ماند و نه شاهی
شاهزاده را دیگر ببخش بانو
- مگر بر بخشش ِمن است طوقی؟!
+ آری و رهایِش ِتو!
- رهایش من؟ رهاتر از این؟!!!
+ آری تا دورهای بودن
تا جایی که تا نداشته باشد تا بی تا ها
- ولی من نمی توانم بیش از این!
ببین دستانم را هنوز میلرزند
ببین قلبم هنوز می گرید!
ببین چشمه ی اشک هایم را!!!
+ لرزش برای تو نیست!
گریه نه تو راست بانو !
قوی باش
محکم
دریااااا
- دریا باشم, ماهی ها را چه کنم؟
دل ِ من در بند ِخورشید است!
تبخیر می شوم طوقی!!
+ گفتم که خورشید را رها کن!
می سوزاندت بانو
میلرزاندت بانو
رهایش کن
دریایی باش برای ماهی ها نه برای آسمان بانو!
آسمان خود گدای تو می شود بانوی دریایی...
- .....
می ترسم طوقی!
+ تو بر ایمانت بر احساست مومن باش
از چه می ترسی بانو!؟
از من ؟از او ؟ از نبودنش؟ از بودنش؟ از دریا ؟!
از خورشید؟!
از چه ؟!
- .....
........
+ چرا سکوت اختیار کرده ای بانو ؟
حرف بزن !
از چه می ترسی؟؟
- از رها کردن ها می ترسم...
از اینکه کفتر جلدی نباشد و پر بکشد تا ... تا بی تا ها!!!
+ کفتر جلدیه تو نباشد بودن در بند ِالانش هم
لطفی ندارد بانو!
پس رهایش کن...
خورشید دریا را تبخیر میکند بانو
رهایش کن
- می گویی رهایش کنم؟؟؟
تا کجا؟ تایی بگذار بر من طوقی
+ تا جایی که دیگر قلبت نلرزد از بودنش!
تا ضد لرزه کردن احساساتت...
تا عادت گشتن ِ دوست داشتن ها!
- و من فرو می ریزم نه در بیرون که از درون طوقی!!!
+ و تو می شوی دریا .... فرو ریختگی ها را حل می کنی
در خود...تو درونت را در درونت حل میکنی بانوی دریایی
- سخت است طوقی
چرا من؟چرا قلب من؟ چرا اصلا خود من؟!
+ چون تو قرار است بهترین باشی
- آینده چه می شود طوقی؟
من سنگ می شوم دیگر...
احساسی نمی ماند اینجا درون قلبم!
و تباهیه قداست ِدوست داشتن ها
+ .......
..........
- حالا تو سکوت می کنی طوقی؟
+ برو بنشین کنار آب...
مگر دریا به کفـــَش است که پر از سنگ است؟
همه ظاهر دریا را می بینیم!
زلال آرام پاک آبی
- ته ِدریا که دیگر دریا نیست! زمین است
اما
من یعنی قلبم
قلبم یعنی من
می فهمی طوقی؟
قلبم سنگ شود من سنگ می شوم!!!
+ .....
پس استثنـــــایش کن بانو!
اولین و آخرینی که کلامش تو را نلرزاند!
- حلال و حرامش چه؟ گناه و ثوابش؟
تا کجا؟
+ دریا آب است و دنیا دنیا پاکی
غیر از این است بانو!؟
- نـــه!
+ دریا باش بانو
دریا باش تا ناپاکی ها هم در تو حل گردد
خوب بودن و خوب ماندن تاوان سختی دارد بانو
و تو که می خواهی بهتریــــــن باشی
....
- چرا این حس ِخوب ِحالا را همیشه ندارم طوقی؟
چرا دوباره قاشق از دستم می افتد و دست ِقلبم میلرزد؟
+ تو بانویی حق بده بر خودت
لطیفی بانو
ظریفی
چون گلبرگ ِگل های زیبای رُز
حق بده بر خودت بانو جان!
- من و این لطافت توان ِ دریا شدن را داریم؟
+ و خدایی که در این نزدیکی است
.....
- نمی شکنم طوقی؟
طوقی تقدّسش عادت نشود!
+ گفتم که استثنـــا ...
فکر کن او استثناست!
- طوقی...
اما...
+ بهانه بی بهانه بانو! می خواهی بهترین باشی یا نه؟
- بله می خواهم
+ پس بر امر خدای مهربانت سر تعظیم فرود آر
خوب و بد دست اوست
راه سخت است
دشوار
و از دورن میلرزی روزها ساعت ها ثانیه ها
اما
تو می توانی بانو...
تو خدایی داری که در این نزدیکی ست
- طوقی بر من ببخش اگر دوباره بی قرار خواهم گشت روزها بعد!
بگذار آرام آرام نلرزم دیگر... یکباره که نمی شود طوقی!
+ تو می توانی
آرام گیر آرام ِآرام بانو
تو خود رگباری از آرامشی
می توانی
هر روز آرام ِ آرام ترشو تا دیگری روزی رسد
که نلــــــرزی
- خداوندا
بر شانه های لطیفم
بر جسم نحیفم
بر قلب ظریفم
ضد لرزه ای از عشق خودت بپاش
که راه سخت است و
همراه سخت تر...
+ بانو دریا در گرو ِخورشید است و خورشید در گرو ِدریا!
اما رها از هم
درکش کن بانو
بفهم
- و اگر یکی نباشد دیگری نخواهد بود
می فهمم
کاش قدرت ِهضمش را داشته باشم طوقی
+ حرف آخرم
بانو جان
یادت باشد
تو می توانی
تو بهترین خواهی شد
و خدایی که در این نزدیکی ست...
........
......
...
رگبار۱:دلیل نوشتن های پی در پی امروز من رها کردن عزیزیه که باید رها بشه از زندگیم...
اونقدر می نویسم تا آروووم بشم
باید بتونم
باید بتونم رها کنم
باید بتونم دریا بشم
بانوی دریایی
Unending ...
قصری بود ُ
پری رویی ُ
شاهزاده ای سوار بر اسبی سپید!
دالانی بود ُ
گِل و لایی ُ
بارانی شدید!
تاختنی بود ُ
گسیختنی ُ
فکری تَنیــــد!
دستی بود ُ
نوازشیُ
بوسه ای پَرید!
و حالا
قصری ماند ُ
دل شکسته ای ُ
دنیا دنیا تردید...
شاهزاده
تمام
رویاهایش را
به آتش کشید...
رگبار۱: خواهشا آروووم بخونین!
من با آرامشی هر چند تلخ اما با آرامش می نویسم...
غیرت ِ قلب ِمردانه ات!
دلم می خواست تمام نوشته هایم کاغذی بودند...
حالا که دیگر نمی شود تو را درک کرد دلم می خواهد تمام نوشته هایم برای تو را مچاله می کردم با قلبمو و پــــــــرت می کردم کنار اتاق و دلم می خواست مچاله شدنشان را با چشمانم میدیدم!
مگر این کلمات، بوی قلب ِ مرا نمی دهند؟! و اتاقم که روزهاست ماه هاست بوی حضور تو را به خود گرفته است....
و دستانم که چه زیبا نامت را می نگارد روی این صفحه ی پر کلید!
از تکرار نام مکرر تو برای خودش سمفونیه عشق زیبایی سر می دهد و می نویسد نامت را و می نویسد و می نویسد و می نویسد و می نوازد انگار نامت بر ساز ِقلبمو و کاش کسی می فهمید حس ِمرا که مستم می کند از تو و برمی خیزم می روم از این اتاق ِسقف دار بیرون... می روم کنار پنجره سرم را بیرون می کنم !باز هم تنگ است!!! اصلا می روم وسط حیاط می روم زیر آسمان و می چرخم و می چرخم و می چرخم با نوای باقی مانده ی نواختن ِنامت بر روی تک تک تار های قلب خسته ام میرقصم و می رقصم و می رقصم...
و نامت که حالا نمی شود به حرمتت اینجا هم بنوازمش عزیز دل ِمن!
انگار اتاق و دیوار و سقف و خانه و پنجره مثال قفسی تنگ می ماند و من پرنده ای رها تر از همیشه که با بودنت ، با تک تک قطرات زیبای احساس ِنابت بر من ، بال هایم را خیس ِ خیس می کند و دلم می خواهد روزها زیر آسمان ِخدا برای تو با آهنگ نام تو بچرخم و بپَرم و پرواز کنم تا....تا بی انتهاترین جای دنیا ...تا خداااااا تا خداااااااااااااااا
و می ترسم از زمانی که نکند سقف ِآسمان هم بر من تنگ آید و ...
آن وقت بگو من چه کنم عزیز ِ دلم؟!
بگو به کجا پناه برم؟!
بگو تا کجا می شود رهای رها پرواز کرد و شاد بود و آرام از عشق ِ تو خندید و خدا را استشمام کرد.... بگو دیگر چگونه رها شوم از لبریز ِ تو گشتن تا اوج عشق تا آسمان ها تا بی انتها...
ببین امروز مرا تا کجا کشانده ای...از مچاله شدن قلبم گفتم تا پرواز تا بی نهایت ها تا بیکرانگیه عشق تا شور تا شوق تا امید تا انگیزه تا .... اصلا تا خود ِ زندگی...
عزیز ِ دلم!
با تمام این مدرنیته ی حاکم بر بودن ِ من و تو! هنوز انگشتان ِقلبم است که برایت می نویسد تا بدانی بیشتر از همیشه دوستت دارم...
و می ترسم از روزی که شک کنم بر انگشتان قلب تو عزیز ِ من!
نکند فقط انگشتانت است که بر حسب عادتی دیرینه ی بودن ِ مردانه اش برای من نوای بودن بسراید؟؟!
مردانگیت کاش همیشه تا دنیا دنیاست مردانه باشد و غیرت ِقلبت اجازه ندهد دستانت برای گفتن دوستت دارم ها عادت کند عزیز ِمن!
و مَرد...
شاید این کلام برای من غریب تر از همیشه گشته این روزها!
و حالا که
فقط
فقط
فقط
بر تو و مردانگی ات مومن گشته ام! نکند نقابی باشد و تو نیز چون دیگر مردان ِ این عالم، نامرد گردی با قلبم!
........
......
....
و بی پایان می گذارم حدیث ِپروازم را با تو و کاش ایمانم با شعله ی غیرت ِمردانه ات همیشه چراغ افروز ِچشمان ِآشنایت باشد مَرد ِ من!
روزت مبارک....
تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم...
پنجره رو باز می کنم آروم تر از همیشه می شینم کنارش..... باد موهامو محکم میزنه تو صورتم!شاید حتی این سیلی هم نیازم باشه اما واسه من قشنگ ترین شترقی که خوردم همون جمعه بود که زدی به دلم با فقط یه جمله!
و اساسی دل و قلب منو تکون داد... این روزا تو بهتر از هر کس دیگه ای دلیل آروم تر بودنمو میدونی. میدونی چرا فقط به یه لبخند ملیح و یه چشم خندون اکتفا می کنم!و خوشحالم که کسی سین جیمم نمی کنه که اون فرینازی که از دیوار صاف راست راست بالا می رفت کجاست!؟
این روزا درد دندونای عقلم و کشیدنش و اینکه کمتر می تونم صحبت کنم هم چه هدیه ی بزرگی بوده واسه من عزیز دلم ! حتی با تمام دردایی که می کشم!
اومدم بهت بگم خدای مهربونم عزیز دلم جان ِ من
حتی اگه من یکی رو خیلی دوستش داشته باشم و حتی عاشقش باشم!حتی اگه خیلی برام بین همه ی بنده های زمینیت عزیز باشه،اما بازم هیچ وقت نمی تونه که جای تو رو تو قلبم و روح و جسم و جون من بگیره!!! تو یگانه معبود منی که می پرستمش...هیچ وقت قلبم راضی نمیشه جز تو جز خدای عزیزم هیچ کس دیگه ای رو بپرسته!!
و حالا خوشحالم که بهم تلنگر زدی...خوشحالم که زودتر از اتفاق ، هشیارم کردی
خدای مهربونم خوشحالم تو 22 مین بهار زندگیم تمام عمر منو بیمه کردی که اگه روزی زمانی اتفاقی افتاد خیالم راحت باشه عزیزانم برام عزیز هستن عشق و انگیزه و امید و زندگی هستن اما فقط تویی که قراره بپرستمت قراره عاااااشقانه صدات کنم و با تمام وجودم بگم خدا خدا خدا خدا
وقتی می ذاری آروووم دقایقی کنار سجاده م آروم آروم تو آغوش تو بخوابم باور کن بهترین خواب دنیاست انگار ساعت هاست خوابیدم فارغ از تمام دنیا و آدم هاشو و مسائل و مشکلات خودم...
خدای مهربونم اومدم بهت بگم بــــاش
همیشه بـــاش
بذار تو لحظه به لحظه ی زندگیم با تمام وجودم با هر دم و بازدمم حست کنم
بذار تو باشی و تو و منی که در قید تو زنده ست و...
بذار تا فقط تو واسه من مهم باشی تو واسه من اصل باشی اول باشی
بذار تا همیشه اگه گفتن کی رو بیشتر از همه دوست داری بگم خـــــــدااااا
بذار تا اگه گفتن چقدر؟ دستامو مثل بچگی هام تا جایی که میتونم باز کنم و بگم قدّ تمام دنیاااا
خدای مهربونم من خوشبختم وقتی تو پیشمی وقتی اینقدر هوامو داری وقتی تو امتحانی که قراره بشم داری یه دنیا تقلب بهم می رسونی...
معبود ِمن حالا دیگه آدم ها رو دوست دارم چون تو از روحت درونشون دمیدی چون فطرتشون ذات و سرشتشون رنگ و بوی تو رو داره... چون وقتی منو با لبخند با آغوش با عشق با بوسه پذیرا می شن دلم قرصه که بوی تو رو میدن
میدونی که الان نرسیدم به این نقطه!من روزهاست فقط و فقط تو رو می پرستم و تو و تو و تو رو
گاهی میام برات می گم که بدونی هنوز همون فرینازم
هنوز همونی ام که می تونه یه دنیا مشکل داشته باشه و بایسته رو به دنیا و زمین و زمان بگه:
من خوشبختم
من خدا رو دارم پس خوشبختم
خدا جونم باش...
همیشه تو لحظه به لحظه ی زندگیم
تو تک تک نفسام باش
خدایا بذار آرامش الانم عمقش تمام مشکلاتو غرق کنه و
همیشه با افتخار سر بلند کنم و بگم خدای عزیزم دوستت دارم عاشق تو ام می پرستمت...
و قلبا ایمان داشته باشم به اینکه
*ایـــاک نَعبدُ و ایـــاک نَستَعیــــن*
رگبار1: اینم یه هدیه از آقا حسین عزیز ... بی ربط با این روزای من نبود...
ممنون دوست خوبم